by Harma Morski Wieprz Czw Lip 10, 2014 11:50 amGodność postaci: Harma Morski Wieprz
Wiek: 18 dni imienia
Miejsce urodzenia: Żelazne Wyspy.
Stanowisko: Przywódczyni jednego z górskich klanów, Skalnych Sępów.
Ród: Brak, podobno bękarcica jakiegoś Żelaznego Człowieka i jego morskiej żony. Ma też krew z Doliny.
Wygląd: Długie ciemne włosy, część z nich farbuje na biało, zazwyczaj nosi je upięte. Ma bardzo bladą skórę, czasem nawet to podkreśla malując twarz lekko na biało, nosi też niebieskie barwy wojenne. Zazwyczaj ubrana w futra i brunatne lub siwe barwy, tak jak jej plemię -aby schronić się wśród skał i lasów. Nie jest bardzo wysoka, jest kobietą przeciętnego wzrostu, lecz dużej wytrzymałości. Dobrze znosi podróże i ciężkie warunki życia. W ręku ma swój trójząb, nosi też długi bojowy nóż.
Historia: Mówią, że narodziła się z krwi Żelaznego, który porwał kobietę z lądu podczas jednego z najazdów grabieżczych. Kobieta ta miała część krwi z Doliny, a może była żoną jakiegoś zachodniego lorda pochodzącą z Doliny. Jako mała dziewczynka biegała po portach i jałowych ziemiach Żelaznych Wysp. Matka zachowała niechęć dla ludzi tej ziemi, lecz Harma była zafascynowana swoją ojczyzną. Jako młode dziewczę wyruszała już czasami na statkach przewożących coś między wyspami, a później płynących ku brzegom bogatszych ziem, aby je złupić. Wtedy już umarła matka Harmy, nie martwiła się więc zżyciem córki z najeźcami matczynego domu. Dziewczę wykazało się znakomitymi zdolnościami jako sterniczka i wojowniczka, tak więc pozwolono jej zostać na drakkarze "Wichry Śmierci". Podczas jednego z najazdów natknęli się na spore wojsko. Być może paru lordów zechciało bronić wybrzeża i dać nauczkę grabieżcom z Wysp. Doszło do starcia, jednakże Żelaźni Ludzie nie mieli jazdy, a łucznicy i kusznicy z lądu wkrótce podpalili drakkar. Wycięto ich w pień, oprócz kilku, którzy uciekli i dostali się po wielu dniach do ojczyzny jeśli mieli szczęście, może zmienili swój żywot na żywot najemnika albo tak jak Harma, wyruszyli gdzie indziej. Ruszyła na wschód, ku ojczyźnie matki, o której tyle słyszała. Podróżowała Tridentem, czasem lądem jeśli ruch na rzece był zbyt wielki. Dotarła wkrótce do gór otaczających Dolinę Arrynów. Nim znalazła się przy Krwawej Bramie, napotkała niedobitki dwóch zniszczonych klanów. W górach toczył się ostry konflikt między zamieszkującymi je ludźmi, niedawno odbyła się bitwa. Mając zahartowane w walkach lecz nadal czujące serce, Harma pozbierała niedobitki do kupy i zajęła się nimi. Schronili się wysoko w górach, na bezimiennej przełęczy i gdy odzyskali siłę stali się ważnym, lecz raczej skrytym niż bojowym klanem. Nazywali się Skalnymi Sępami. Raczej polowali i kryli się wśród skał, lecz gdy ruszyli do bitwy byli postrachem zarówno sił lordowskich jak i innych klanów, specjalizując się w atakach nagłych, niespodziewanych i krótkich, nadszarpujących siły wroga lecz nie dających czasu na otwartą bitwę. Mogli też stanąć do bitwy na otwartym polu. Harma Morski Wieprz zdobyła przydomek dzięki swym dawnym żeglarskim przygodom i umiejętnościom, pochodzeniu, a także zamiłowaniu do zwierząt (na dalekich ziemiach żył bowiem zwierz zwany świnką morską). Kazała dla siebie wykonać trójząb, słyszała bowiem o takiej broni używanej na Północy, przez ród Reed, i uznała ją za wielce poręczną. Zdobyła też kiedyś całkiem ładny długi nóż bojowy.
Umiejętności: Walka trójzębem i nożem bojowym, jazda konna, nawigacja na morzu i żegluga ogólnie, zna góry wokół Doliny jak własną kieszeń, umie dowodzić walką na górskim terenie. Skryta, lecz ma dar obserwacji. Wytrzymała, znosi dobrze trudne warunki bytu.
Ekwipunek: Trójząb, długi nóż bojowy, ubranie z futer i zwykłego materiału, bukłak z wodą lub innym, raczej alkoholowym, trunkiem, racja żywnościowa, złoty pierścień i srebrny naszyjnik (schowane) aby czasem wspomóc umiejętności dyplomatyczne.
Wiek: 18 dni imienia
Miejsce urodzenia: Żelazne Wyspy.
Stanowisko: Przywódczyni jednego z górskich klanów, Skalnych Sępów.
Ród: Brak, podobno bękarcica jakiegoś Żelaznego Człowieka i jego morskiej żony. Ma też krew z Doliny.
Wygląd: Długie ciemne włosy, część z nich farbuje na biało, zazwyczaj nosi je upięte. Ma bardzo bladą skórę, czasem nawet to podkreśla malując twarz lekko na biało, nosi też niebieskie barwy wojenne. Zazwyczaj ubrana w futra i brunatne lub siwe barwy, tak jak jej plemię -aby schronić się wśród skał i lasów. Nie jest bardzo wysoka, jest kobietą przeciętnego wzrostu, lecz dużej wytrzymałości. Dobrze znosi podróże i ciężkie warunki życia. W ręku ma swój trójząb, nosi też długi bojowy nóż.
Historia: Mówią, że narodziła się z krwi Żelaznego, który porwał kobietę z lądu podczas jednego z najazdów grabieżczych. Kobieta ta miała część krwi z Doliny, a może była żoną jakiegoś zachodniego lorda pochodzącą z Doliny. Jako mała dziewczynka biegała po portach i jałowych ziemiach Żelaznych Wysp. Matka zachowała niechęć dla ludzi tej ziemi, lecz Harma była zafascynowana swoją ojczyzną. Jako młode dziewczę wyruszała już czasami na statkach przewożących coś między wyspami, a później płynących ku brzegom bogatszych ziem, aby je złupić. Wtedy już umarła matka Harmy, nie martwiła się więc zżyciem córki z najeźcami matczynego domu. Dziewczę wykazało się znakomitymi zdolnościami jako sterniczka i wojowniczka, tak więc pozwolono jej zostać na drakkarze "Wichry Śmierci". Podczas jednego z najazdów natknęli się na spore wojsko. Być może paru lordów zechciało bronić wybrzeża i dać nauczkę grabieżcom z Wysp. Doszło do starcia, jednakże Żelaźni Ludzie nie mieli jazdy, a łucznicy i kusznicy z lądu wkrótce podpalili drakkar. Wycięto ich w pień, oprócz kilku, którzy uciekli i dostali się po wielu dniach do ojczyzny jeśli mieli szczęście, może zmienili swój żywot na żywot najemnika albo tak jak Harma, wyruszyli gdzie indziej. Ruszyła na wschód, ku ojczyźnie matki, o której tyle słyszała. Podróżowała Tridentem, czasem lądem jeśli ruch na rzece był zbyt wielki. Dotarła wkrótce do gór otaczających Dolinę Arrynów. Nim znalazła się przy Krwawej Bramie, napotkała niedobitki dwóch zniszczonych klanów. W górach toczył się ostry konflikt między zamieszkującymi je ludźmi, niedawno odbyła się bitwa. Mając zahartowane w walkach lecz nadal czujące serce, Harma pozbierała niedobitki do kupy i zajęła się nimi. Schronili się wysoko w górach, na bezimiennej przełęczy i gdy odzyskali siłę stali się ważnym, lecz raczej skrytym niż bojowym klanem. Nazywali się Skalnymi Sępami. Raczej polowali i kryli się wśród skał, lecz gdy ruszyli do bitwy byli postrachem zarówno sił lordowskich jak i innych klanów, specjalizując się w atakach nagłych, niespodziewanych i krótkich, nadszarpujących siły wroga lecz nie dających czasu na otwartą bitwę. Mogli też stanąć do bitwy na otwartym polu. Harma Morski Wieprz zdobyła przydomek dzięki swym dawnym żeglarskim przygodom i umiejętnościom, pochodzeniu, a także zamiłowaniu do zwierząt (na dalekich ziemiach żył bowiem zwierz zwany świnką morską). Kazała dla siebie wykonać trójząb, słyszała bowiem o takiej broni używanej na Północy, przez ród Reed, i uznała ją za wielce poręczną. Zdobyła też kiedyś całkiem ładny długi nóż bojowy.
Umiejętności: Walka trójzębem i nożem bojowym, jazda konna, nawigacja na morzu i żegluga ogólnie, zna góry wokół Doliny jak własną kieszeń, umie dowodzić walką na górskim terenie. Skryta, lecz ma dar obserwacji. Wytrzymała, znosi dobrze trudne warunki bytu.
Ekwipunek: Trójząb, długi nóż bojowy, ubranie z futer i zwykłego materiału, bukłak z wodą lub innym, raczej alkoholowym, trunkiem, racja żywnościowa, złoty pierścień i srebrny naszyjnik (schowane) aby czasem wspomóc umiejętności dyplomatyczne.
