Old Castle

Dzień po naradzie z Blanche i sojusznikami, Belicho wydał rozkazy dla wojsk zebranych w Białym Porcie. Jednym z nich był rozkaz zajęcie terenów pod panowaniem rodu Locke i odcięcie oraz oblężenie Old Castle ich rodowej siedziby. Belicho miał nadzieję, że uda się pokonać Locka zanim ten zbierze wszystkie siły. W tym celu na czele wyprawy ruszili dwaj dowódcy. Robb Snow bękart sir Whitesteela, który podobnie jak ojciec wiernie służy Białemu Portowi. W celu nauki towarzyszy mu również Lorkhan Manderly uznany bękart Lorda Williama i niedawno ogłoszony dziedzic Białego Portu na czas pojawienia się potomka pochodzącego z małżeństwa z Blanche. Na nazwaną przez żołnierzy "bękarcią wyprawę" Belicho wysłał tysiąc dwieście piechoty, pięćset konnicy oraz półtorej setki łuczników. Mieli rozkaz nie niepokoić wieśniaków i cywili jednak w miarę możliwości ograniczając ewentualne poczynania rodu Locke. Najlepszym scenariuszem byłoby zaskoczenie lub zmuszenie do szybkiej kapitulacji załogi Old Castle jednak w ostateczności ludzie Manderlych mieli za zadanie rozłożyc i ufortyfikować obóz dookoła wrogiego zamku. 11 lutego wojska Manderlych były już na terenie rodu Locke i szykowały się do ataku na ich siły.

Lord Locke już od paru dni nie zaznał spokoju. Lord Manderly planował zmianę władzy na Północy, co było bardzo ryzykownym przedsięwzięciem. Lecz równie ryzykowne może być poparcie Starków... Wszystko zależy od rozkładu sił. Wszystko zależy od szczęścia, od śnieżycy w odpowiednim momencie i od taktyki w jakiejś początkowo pomniejszej bitwie. Ach, co ty masz teraz zrobić, stary Locke... -rozmyślał lord Old Castle w swej sali jadalnej. Wysłał małe patrole na krańce swoich ziem, wyczekiwał z niepokojem wieści, wciąż niezdecydowany, ale mimo wszystko sprzyjający bardziej rodowi z szarym wilkorem na sztandarach.
Jeden z tych małych patroli natknął się na całkiem sporą grupę zbrojnych już przebywających na ziemiach rodu Locke. Patrol cofnął się, po czym zawiadomił natychmiast dowódcę wojsk i pana zamku. Rozpoczęły się przygotowania zamku do obrony, ale też kazano wysłać cztery setki konnicy i dwie setki piechoty do zatrzymana najeźdźców. Lord Locke miał nadzieję na rozbicie wrogich wojsk w polu, a konnica już nie będzie i tak pomocna za murami. Sam zamek miał do dyspozycji jeszcze cztery setki wojowników pieszych i sto sześćdziesiąt łuczników, o ile zmobilizują się na czas.
Tak więc pewnego dnia, gdy bękarcia wyprawa maszerowała ku Old Castle, na drodze stanęły jej wojska obrońców. Stanęły w szyku z konnicą na skrzydłach. Przed szeregi wyjechał dowódca i zawołał:
-Kim jesteście i czego szukacie na ziemiach lorda Locke? Przybywacie bez zaproszenia i zapowiedzi, w pełni uzbrojeni, i mój pan zastanawia się nad waszymi intencjami.

Robb Snow & Lorkhan Manderly

Robb Snow wydawał rozkazy, piechota miała się ustawić w centrum w głębokich szeregach. Trzy pierwsze trzymały długie włócznie, następnie były gizmary i rohatyny, dalej czekali wojownicy z mieczami, toporami i nadziakami. Każda z flanek była zabezpieczona przez dwie i pół setki konnych. Jednak ich celem było kontruderzenie na wrogą jazdę, a nie wdawanie się w bezpośrednią walkę z nią. Jednak do tej bitwy wcale nie musiało dojść, Lorkhan wyjechał w kierunku dowódcy z dwoma przybocznymi. Trzymali oni chorągwie rodu Manderlych, sam Lorkhan został tez odpowiednio wyposażony na tę wyprawę. Siedział w dobrej zbroi płytowej, a jego rumak był obleczony w kropierz wyszyty w rodowe barwy i z herbem znajdującym się na środku każdej płachty. Młody Manderly wiedział, że musi odpowiednio zagrać przed nieprzyjacielem, Belicho udzielił mu kilku rad jak to zrobić. Wypiął obleczoną w napierśnik pierś i rzekł.
Twój Pan doskonale wie dlaczego tutaj przybyliśmy. Niejako spóźnia się z odpowiedzią na wezwanie mojego ojca. Dlatego przybywamy mu o nim przypomnieć. Wciąż macie jeszcze czas na podjęcie właściwej decyzji. Nie chcemy rozlewu krwi. Nie chcemy jedynie dopuścić by ten południowy pies Jamie Stark, a raczej [i]Jaimie, który zaprzedał się południowcom[/i władał tronem w Winterfell. Dołączcie do słusznej sprawy. Po co macie ginąć w walce z własnymi braćmi? Tutaj w polu mamy trzykrotną przewagę, a podczas oblężenia, gdy Wasze ciała będą stygnąć ta przewaga będzie jeszcze rosła. Wojska Lorda Boltona i Hornwooda wierne naszej sprawie maszerują już na Winterfell. Na Północy mój ojciec oblega Ostatnie Domostwo. Nasza porażka będzie oznaczać jedynie rządy południa i ich zadufanego bękarciego króla. Naprawdę tego właśnie chcecie? Macie dwadzieścia minut. Rozważcie moją propozycję i wspólnie przekonajmy lorda Locka do właściwej sprawy. Lub walczmy i niech Bogowie rozsądzą kto ma rację.

Dowódca oddziału zawahał się. Jego samego przekonały te słowa... Jednak musiał zwrócić się do swego pana, by ten zdecydował co będzie.
-Panie, poczekaj ze swym wojskiem w tym miejscu. Muszę wysłać wasze słowa do lorda Locke'a i zaczekać na odpowiedź. -odparł szybko i zawrócił konia ku swym wojskom. Wydał odpowiednie rozkazy, wysłał posła do Old Castle i czekał na przedzie żołnierzy rodu Locke.

http://kostnica.eu/roll/5521a66d364bb/ - Old Castle nie będzie walczyć

Słowa pana Old Castle przybyły błyskawicznie. Zdyszany jeździec przekazał dowódcy oddziału, że ich pan podjął ostateczną decyzję. Znów odbyło się spotkanie posłów między armiami.
-Szlachetny panie Manderly, przybyły wieści. Lord Locke nie chce wojny z twym rodem i podjął decyzję o przyłączeniu się do waszej słusznej sprawy. Rozlewu krwi nie będzie. Zaprasza też na strawę w swym zamku.

Robb Snow & Lorkhan Manderly

Dwaj bękarci synowie spojrzeli po sobie, ich oczy wyrażały radość. Ich ojcowie będą dumni. Bez straty zdobyli zamek wroga. Choć zdobyli to chyba niewłaściwe strona. Było jeszcze lepiej. Wojska wroga były gotowe dołączyć do ich sprawy. W tej wojnie i w następnych po niej każdy żołnierz będzie na wagę złota. Robb przejął inicjatywę.
Ależ oczywiście, z chęcią przyjmiemy zaproszenie lorda. Wykazał się niesłychaną mądrością dlatego też chętnie zjemy z nim wspólny posiłek. Nasi ludzie też chętnie odpoczną w zamku.
Choć Locke okazał się być potulny nie należało rezygnować z ostrożności. Ich siły w środku zamku powinny zniechęcić przeciwnika do jakiś prób zdrad. Po kilkunastu minutach radosne wieści były przekazane dalej. Żołnierze i oficerowi krzyknęli z radością. Nikt nie będzie musiał dziś ginąć. Brat nie będzie musiał podnieść miecza na brata. To ogromny sukces. Po kilku chwilach uformowała się kolumna, która dumnie wjechała przez Bramy Old Castle. Po następnych kilkunastu obok flag rodu Locke pojawiły się te z trytonem. Każda osoba w zasięgu wzroku będzie mogła dowiedzieć się po czyjej teraz stronie jest stary Locke. Zbrojni znaleźli dla siebie miejsce na dziedzińcu i koszarach, nakazano im zachowanie czujności, żadnego picia, broń też nakazano trzymać pod ręką. W tym czasie Robb i Lorkhan udali się do komnat jadalnych gdzie spoczęli do wspólnego posiłku. Lorkhan rzekł do nowego sprzymierzeńca. Lordzie Locke, doceniam Twoją rozwagę. Masz jakiej uwagi odnośnie naszego sojuszu? Chcielibyśmy wyruszyć jutro wraz z Twoimi siłami do Białego Portu. Jako wsparcie pozostawiłbym tu dwustu naszych ludzi. Co Ty na to?

Ugościł ich wszystkich tak jak mógł, bez zbędnego nadszarpywania zapasów. Odmówili trunków - tym lepiej!

Siedział teraz w komnacie razem ze zdobywcami zamku i miał nadzieję, że podjął dobrą decyzję. Niech Starzy Bogowie mają mnie w opiece. Słuchał jednak rozmówców i odpowiedział na propozycję:
-Obiecałem, że me siły wspomogą sprawę lorda Manderly'ego, więc zgadzam się. Jestem honorowy. Wyznaczę dowódcę i wyposażę wojsko w zapasy, jutro już będą gotowi do drogi. Z wielką radością przyjmuję chęć pozostawienia tu obrońców, jednak czy nie mogłoby to być z dziesięć, dwadzieścia więcej? Albo ciut więcej? Czułbym się pewniej, czułbym że me ziemie są bezpieczne. Jeśli tylko mogę prosić o coś takiego w moim położeniu...

Wojska Manderlych i Locków maszerowały w jednej kolumnie ku Białemu Portowi. By wojna była wygrana należało zebrać wszelkie siły. Lorkhan zapewnił, że Old Castle będzie chronione od strony morza przez flotę, a od strony lądu naturalnym wałem obronnym był Biały Port. Jednak był starzec poczuł się bezpieczniej wyraźnie zasugerował by rodzina starego lorda udała się wraz z nimi do Białego Portu. W ten sposób uspokoił starca i zapewnił portowi kartę przetargową w razie niepewnej lojalności starca. Niedługo będą pod Białym Portem gdzie trzeba będzie czekać na kolejne rozkazy.