Komnata Bryndena

Komnatę stanowiło małe pomieszczenie, skromnie umeblowane. Przy jednej ze ścian stało wąskie łóżko, obok którego stała szafa. Dodatkowo przy ścianie na przeciw łóżka stało dębowe biurko. Ozdobę komnaty stanowiła zbroja Bryndena, oraz liczne półki z książkami.
Brynden siedział przy biurku, czytając książkę. Ludzie wciąż pytali go, dlaczego nie pojechał na ślub brata? Odpowiadał, że ostatnio czuł się źle i nie mógł pojechać. Ale tak naprawdę nie lubił dużych skupisk ludzi i chciał być jak najdalej od brata.
Zamknął książkę i położył się zmęczony na łóżku. Zasnął.

Obudziło go ciche pukanie do drzwi. Przetarł oczy i powiedział ospale.
- Wejść.
Do komaty wszedł niski mężczyna o krótkich białch włosach i krótkiej szarej brodzie. Ukłonił się Bryndenowi, a ten wskazał mu na krzesło przy biurku. Mężczyzna wykonał rozkaz, a Brynden, rozciągając kończyny zapytał.
- Mów szybko, Manfredzie. Nie mamy całego dnia.
Manfred potarł ogromne dłonie i wziął głęboki wdech. Powiedział jednym tchem.
- Uważam, że powinieneś ożenić się, Panie.
Brynden strzelił knykciami i spojrzał zdumniony na kapitana swej straży. Leżąc na łóżku, oparł się o ściane plecami. Spojrzał na swoją zbroję znajdującą się w rogu komnaty i zapytał.
- A gdzie miałbym ją znaleźć?
Kapitan spojrzał na nego i drżąc odpowiedział.
- Nie martw się o to, Panie. Już ja się tym zajmę.
Brynden skinął głową, patrząc jak Manfred wychodzi. Stał jeszcze chwilę, wpatrując się w drzwi. Wzruszył ramionami i znów położył się w łóżku, nie mogąc zasnąć.