Przestrzeń morska Lys

Morze, mewy, gorąco, tropiki, niedaleko do Dorne.

Minął ponad tydzień odkąd wyspiarze wypłynęli z Pyke. Cała zmobilizowana Żelazna Flota zmierzała w kierunku Lys.
Minęli niedawno Słoneczną Włócznie i niedługo powinni spotkać się z flotą Lyseńczyków.
-Rozkaż ustawić się w szyku bojowym, między każdą galerą mają stać dwa drakary, i jeden z tyłu, pozostałe drakary maja zostać rozstawione na lewej i prawej flance. Z tą formacją będziemy zmierzać, aż do samego Lys. - Spojrzał na Botleya, który zaczął wydawać rozkazy, wszyscy byli poddenerwowani.
Żelazne Wyspy dawno niczego nie podbijały, a żeby zająć Lys, pierw muszą poradzić sobie z ich flotą, co nie będzie proste.
Roland przeszedł na przód łodzi, oparł się wygodnie o drewnianą barierkę i patrzył w głąb morza.
Oby Dorne nie zareagowało w jakiś podejrzliwy sposób, chyba zrozumieli, że nie są naszym celem, ale nigdy nie wiadomo. Może powinienem napisać kruka do Króla, z informacją o moim ataku na Lys. Tak, to może być dobre, w sumie mogłem to zrobić przed wypłynięciem.
Zszedł do swojej kajuty, gdzie przygotował sobie kawałek papieru i coś do pisania. Gdy napisał wiadomość, wysłał kruka i wrócił na górny pokład.

Wyspa była coraz bliżej, Roland rozglądał się za statkami handlowymi, które pewnie kręciły się gdzieś w pobliżu.
-Wyślijcie sto drakarów, mają polować na galery handlowe, po czym przyłączyć je do floty. Niech nie ruszają okrętów wojskowych z Lys. To wybawi i flotę, niestety da im to też pewność, że przybyliśmy właśnie po nich. Chociaż nadal myślą, że to czysta grabież, nie wiedzą, że czeka ich ugięcie kolan albo śmierć.
Jeżeli zostanie zauważona wroga flota, drakary natychmiast mają wrócić do formacji.- Oficer ruszył wydać rozkazy, wypowiedziane przez Lorda. Natomiast Roland zastanawiał się nad reakcją innych miast. Liczył na pasywność, zapewne nie będzie im na rękę, kiedy wyspiarze kręcą się wokół, jednak wiedział, że Wolne Miasta nie są do siebie jakoś miłośnie nastawione.
Ponownie udał się do kajuty, tym razem zaczął pisać list do piratów ze stepów.

Siedział w świetle świecy i czytał list, który został napisany przez niego, miał być wysłany do piratów na Stopniach. Przeczytał go już kilka razy, oferta złożona piratom wyglądała na korzystną.
Nie, to zbyt ryzykowne, muszę mieć pewny grunt pod stopami. - Pomyślał, po czym włożył list w płomień świecy, a płonącą kartkę wyrzucił przez okno w kajucie.
Wyjął sobie nowy kawałek papieru, i zaczął pisać "Do Rady Tyrosh...".
Lys pewnie niedługo wyśle na nas swoją flotę, lub my wpadniemy na nich. Muszę nieco uspokoić Wolne Miasta, wytłumaczyć im, że to tylko konflikt na tle Wysp i Lys, zagwarantować, iż nie uderzymy na żadne inne Wolne Miasto. Dodatkowo powinienem zapytać Tyrosh o wsparcie w wojnie. Wolne Miasta dawno ze sobą nie walczył, co oznacza, że miały trochę czasu na przygotowania. Myślę, że połowa zysków z zajętego Lys powinna ich przekonać.
Gdy skończył pisać, wysłał list krukiem ze statku, prosto do Tyrosh. Miał nadzieje, że połaszą się na zyski, w końcu byłoby to korzystne i dla Wysp i dla Tyrosh. Zawsze mogliby przysłać swoich zarządców to rozporządzania handlem.

Po kilku dniach od wysłania listu wreszcie wrócił kruk. Niósł on obiecująco wyglądającą wiadomość dla Lorda Greyjoya spisaną staranną ręką skryby. Był szary ranek, chłodna morska bryza dawała wojom z Wysp odpocząć od ciepła bliskiego już Essos. Na horyzoncie pojawił się statek, który niebawem zniknął, po czym majaczył gdzieś w oddali. Nosił banderę Lys, wyglądał całkiem zwyczajnie. Nie była to raczej jednostka bojowa, tylko okręt patrolowy lub handlowy; oddalał się coraz bardziej. Poza tym morze było spokojne i puste.

Roland zastanawiał się przez kilka dni co robić, w międzyczasie jego flota łupiła Lyseńskie galery handlowe i krążyła w ich przestrzeni morskiej. Rozmyślał nad dalszym sensem owej wyprawy. Doznał wiele rozczarowań. Tyrosh odmówiło współpracy, piraci ze Stepów raczej będą mu przeszkadzać niż pomagać. Inne wolne miasta mogą udzielić pomocy Lys, a on jest sam ze swoimi ludźmi. Wniosek był prosty. Musi zawrócić na Żelazne Wyspy, przełknąć gorycz porażki, nie stoczył nawet walki, jednak nie był szaleńcem. Nawet łupieżcza wyprawa mogła się źle zakończy. Dodatkowo dał okolicznym statkom dużo czasu, przez który mogli zanieść wieści o położeniu jego floty do wielu zakątków świata.
Wyszedł na pokład i zwrócił się do swojej załogi. Przekaz był krótki i prosty.
-Zawracamy na Żelazne Wyspy, wpierdolimy im innym razem! - Powiedziawszy to wrócił do swojej kajuty. Zamierzał obserwować sytuacje w Królestwie, oraz umocnić swoją flotę.
Oczywiście nie zapomniał o dawnych przyjaciołach i wrogach, był ciekawy czy wydarzyło się coś nowego, podczas jego nieobecności.

Cyrenna kazała zwolnić prędkość statku przez wszechogarniającą mgłę, która trwała już od kilku dni. Nie chciała żeby jej galera uderzyła w jakiś inny statek, który mógłby uszkodzić "Dziką Tygrysicę" jak nazwała swoja galerę. Tymbardziej, że są w zasięgu przestrzeni morskiej Lys, gdzie płynie dużo statków.
Cyrenna myślała, że będzie gorzej znosić swoją pierwszą morską podróż, ale poczuła że morze jest jej przeznaczone. Nie można tego było powiedzieć o jej koniu. Źle znosił podróż statkiem, cały czas się ruszał i rżał. Nikt nie mógł nad nim zapanować. A ponadto zwracał wszystko co jadł. Cyrenna obawiała się, że nie dożyje do końca podróży.
- Pani, widzę statki na południowy wschód od nas. - kapitan Syrio miał doskonałą orientację w kierunkach świata i potrafił rozpoznać gdzie się aktualnie znajdujemy i gdzie płyniemy mimo tak gęstej mgły.
- Ile ich jest?
- Pani, to nie są zwykłe statki. To chyba flota wojenna.
Cyrenna skierowała swój wzrok w stronę gdzie patrzył kapitan. To chyba faktycznie flota. Pomyślała.
- Agarr! - zawołała.
Agarr po chwili pojawił się obok niej.
- Czy to flota? - zapytała.
- Tak, pani. - odpowiedział zdziwiony.
- Pani, to są drakkary. I na żaglach jest złoty kraken na czarnym tle. To okręty z Żelaznych Wysp. Bardziej niebezpieczne niż jakakolwiek flota Wolnych Miast.
- Kapitanie, zawracamy. Jak najszybciej. To jest rozkaz!
Kapitan Syrio od razu zaczął wydawać rozkazy do załogi. Po chwili "Dzika Tygrysica" zaczęła skręcać w prawą stronę.
- Miejmy nadzieję, że nas nie zauważą. - powiedziała Cyrenna.
- Pewnie już nas zobaczyli. Teraz pozostaje nam tylko uciec. - wtrącił Agarr.
Po chwili okazało się, że ma rację. Dwa drakkary wypłynęły z gęstej mgły jak okręty-widma i płynęły prosto na okręt Cyr. Były szybsze i mniejsze od "Dzikiej Tygrysicy" i lepiej uzbrojone. Po chwili było widać ludzi, którzy mieli na sobie dziwne stroje ze starej skóry i nie wyglądali na ludzi zamożnych. Cyrenna nie wiedziała gdzie leżą Żelazne Wyspy, ani jak wyglądają tamtejsi ludzie, do teraz.
Drakkary dogoniły statek zanim zdążył schować się we mgle. Cyrenna odsunęła się od burty, na którą rzucane były liny z hakami. Cyr wiedziała co to oznacza i szybko zeszła pod pokład po swoją długą włócznię, krótki miecz i stalową tarczę. Założyła też na głowę żelazny hełm, który kiedyś wykuł jej ojczym. Był ciemno-szary i wyglądał zwyczajnie i prosto.
Gdy Cyrenna weszła z powrotem na pokład zobaczyła załogę statku stojącą w dwóch rzędach na przeciwko jakiegoś dobrze uzbrojonego człowieka, który prawdopodobnie był z Żelaznych Wysp. Pod nim klęczał kapitan. Poddał mu mój statek. Mój statek.
Cyrenna zdjęła hełm i zawołała:
- Co ma oznaczać to całe zajście?
Żelaźni Ludzie i kilka osób z załogi jej statku spojrzało na nią.
- Kim ty jesteś? - zapytał ten sam człowiek pod którym klęczał przed chwilą Syrio, który właśnie wstawał.
- Ja jestem Cyrenna z Qohoru, ostatnia z rodu Voqadisów. Zwą mnie Dziką Tygrysicą. A kim Ty jesteś?
- Ja jestem Victarion Blacktyde z Blacktyde. Jestem kapitanem tych dwóch drakkarów, "Czarnej Fali" i "Białej Fali", które przejmują twój statek.
- Kto wam na to pozwolił?
- Ja, pani. - odrzekł Syrio. - Twoja załoga jest niezdolna do walki, a ja sam z tobą i Agarrem nie pokonalibyśmy tylu żelaznych ludzi. Wybacz, pani. Musiałem to zrobić.
Dał mi dobrego kapitana, ale słabą załogę. Pomyślała Cyrenna.
- A gdzie jest Agarr? - zapytała.
- Tutaj jestem. - odpowiedział jeden ze stojących w przednim rzędzie, który faktycznie okazał się być Agarrem.
Cyrenna zastanawiała się przez chwilę po czym powiedziała:
- Dobrze, niech tak będzie. Oddam wam statek, ale tylko pod warunkiem, że nie zabijecie żadnego z moich ludzi, ani nie ukradniecie nic z okrętu.
- Chcemy tylko zamienić go w okręt wojenny. Ale skoro załoga nie jest zdolna do walki to będziemy musieli ją zniewolić.
- Nie będziesz o tym decydował. - wtrąciła Cyrenna.
- Co ty powiedziałaś? - odrzekł Victarion nieco wkurzony.
- Powiedziałam, że nie będziesz o tym decydował. Nie jesteś dowódcą floty, nie jesteś Lordem czy Królem, a zaledwie kapitanem dwóch drakkarów, które są dwa razy mniejsze od mojej "Dzikiej Tygrysicy".
- Słuchaj, dziwko...
- Nie, to ty słuchaj. - Cyrenna podeszła do niego - Morska Dziwko. Chcę się zobaczyć z twoim dowódcą. Teraz.
Victarion popatrzył na nią chwilę oczami pełnymi złości i gniewu. Po chwili rozkazał swoim ludziom wracać na drakkary, a Syriowi podążać za nimi.
- Dobrze, lądowa dziwko. Zobaczysz się z moim dowódcą.
Victarion odwrócił się i skierował się w kierunku burty.
- Za mną. - powiedział.
Kapitan "Czarnej" i "Białej Fali" zjechał po linie na czarny okręt. Cyrenna zrobiła samo zaraz po nim. Stanęła na dziobie statku, tuż za Victarionem. Żelaźni ludzie wiosłowali. Cyr zauważyła, że drugi drakkar też jest czarny, mimo iż spodziewała się białej barwy okrętu.
Gdy dołączyli do szyku floty, Victarion powiedział do Cyrenny:
- Podpłyniemy do okrętu Lorda Rolanda Greyjoya, mojego pana i dowódcy floty. Udasz się tam ze mną.
- Dobrze. Gdzie jest ten okręt?
- Gdzieś tam we mgle. - wskazał palcem środek floty - Zaraz tam dopłyniemy.
Cyrenna przyjrzała się flocie. Wszystkie statki wyglądały tak samo jak ten, na którym stała. Wszyscy ludzie wiosłowali, a na dziobach stali kapitanowie i wydawali rozkazy. Okręty były ponure i większość miała ten sam kolor i rozmiar. Raz Cyrenna zauważyła zwykły statek kupiecki, taki jak widziała w volantoshijskim porcie, ale po chwili utonął we mgle. Biorą wszystkie statki jakie napotkają na swojej drodze. Pomyślała.
- Zmierzamy do Lys? - zapytała.
- A co cię to obchodzi? Dowiedz się od Lorda Rolanda. - odparł Victarion Blacktyde z Blacktyde.
Jeśli tak, to Agarr nie będzie miał wyboru. Albo umrze albo tam popłynie. Pomyślała Cyr. Przynajmniej będę mogła odwiedzić Lys.

Okręty Harlaw'ów, Orkwood'ów i Blactyld'a, zaczęły powoli zawracać. A wraz z nimi reszta floty. Wszyscy zrozumieli, że wyprawa na Lys zakończyła się i wracają do domu. Roland był wściekły, mimo iż parę dni temu wyrzucił dwóch członków swojej załogi za burtę, nadal miał ochotę odrąbać komuś głowę.
Wszyscy go wystawili, Król nie udzielił wsparcia, Wolne Miasta odrzuciły jego ofertę wspólnego zajęcia Lys, a samo Lys bezczelnie poprosiło o pomoc swoich sprzymierzeńców.
-Zdrajcy i tchórze, wszędzie Ci pierdoleni zdrajcy i tchórze! - Krzyczał, kręcą się po pokładzie. Jego statek również zawracał i powoli wychodził na przód formacji.
Nagle podpłynął do niego drakar Blacktyde'a. Powoli zrównał prędkość z drakarem Rolanda.
-Lordzie Greyjoy, przejęliśmy ostatni statek, cała flota dostała rozkaz powrotu na Żelazne Wyspy. Mamy kilku jeńców, ta kobieta twierdzi, że pochodzi z jakiegoś ważnego rodu, z Qoros, Qohoros, coś takiego, cholera wie. - Roland przyjrzał się kobiecie, po czym skinął swoim ludziom dłonią.
Cyrene wprowadzono na pokład Skały. Okręt Blacktyde'a odbił od okrętu Greyjoya i wrócił do formacji. Flota nabierała tępa i kierowała się z powrotem na Żelazne Wyspy.
-Dostanę za Ciebie jakiś wartościowy okup, czy od razu mogę wyrzucić Cię za burtę? - Spojrzał na kobietę, liczył że chociaż zarobi coś na zakładniku.

- Jestem Cyrenna z Qohoru, ostatnia ze szlachetnego rodu Voqadis. Ale najwidoczniej o nich nie słyszałeś. Ale to nie jest ważne. Nikt za mnie nie zapłaci, nikt za mną nie zapłacze, nie będzie mnie szukał. Ale potrafię walczyć i to dobrze. Mogłabym wstąpić w twoje szeregi, Lordzie Rolandzie. Ale najpierw chcę wiedzieć co miało na celu porwanie mojej galery? - rzekła Cyrenna kładąc nacisk na ostatnie słowa.

Roland zaśmiał się, gdy usłyszał pytanie o galerę. Widocznie Cyrena nie znała obyczajów żelaznych ludzi. Nie lubili oni budować okrętów, kiedy mogli je po prostu zdobyć. Podobnie z wieloma innymi rzeczami.
-To po prostu oszczędności. Po co budować statek, gdy można go zabrać? - Teraz zamierzał wrócić do jej wcześniejszych słów, w których wspomniała o wstąpieniu w szeregi jego ludzi. Było to niedorzeczne, nie pochodziła z Żelaznych Wysp, w dodatku była kobietą.
-Były przypadki w których to kobieta dowodziła statkiem, ale były to kobiety z Żelaznych Wysp. Muszę przyznać, że twoja oferta jest intrygująca, nie dostanę za ciebie okupu, ale oferujesz walkę wśród moich ludzi. Chociaż, czemu by nie, może zostaniesz na jednym z drakarów, chłopy miałby rozrywkę. Tak swoją drogą, gdzie płynęłaś?

- Panie. Pochodzę z Qohoru, a o Żelaznych Wyspach zaledwie słyszałam pogłoski. Qohor nie leży nad morzem, nie mam z nim wiele wspólnego, ale chcę do ciebie dołączyć. A płynęłam do Królewskiej Przystani, twój Król mnie zaprosił. - Cyrenna wolała nie okłamywać Rolanda, jeśli miała pozostać przy życiu i mu służyć. Tymbardziej, że spodobał jej się styl życia mieszkańców zachodnich wysp. Oni walczą i zdobywają. Nie to co w Qohorze. Pomyślała.
Roland zdziwił się. Nie wiedział, że Król Westeros zaprosił Cyrennę do siebie.
- Lordzie Rolandzie. - Cyrenna zbliżyła się do niego - Pozwól mi sobie służyć, a nie zawiedziesz się na mnie.

-W jakim celu Król Cie zaprosił? - Roland był zaskoczony tym faktem. Jednak uznał to po części za blef, stwierdził, że kobieta próbuje wybrnąć z sytuacji poprzez wciskanie mu, że Król zaprosił ją do siebie. Gdyby to był fakt, raczej musiałby ją puścić. Wolał uniknąć niesnasek z koroną.
-Możesz walczyć w szeregach moich wojsk, to może być całkiem ciekawe. Kto wie, może nawet dostaniesz jakiś statek, o ile przeżyjesz wystarczająco długo. Tymczasem, do powrotu na Pyke, będziesz zamknięta w ładowni. - Roland obrócił się do swoich ludzi i skinął dłonią, Ci zaś zabrali Cyrene do ładowni i zamknęli pod kluczem.