Warownia Runestone

Niewielki, ale warowny zameczek położony nad stromym klifem. Tutaj rezyduje i sądzi okoliczną ludność głowa klanu Royce. Bramą wjeżdża się na niewielki dziedziniec, otoczony wysokim murem kurtynowym. Stąd prosta droga do siedziby lorda, wieży maestra, zbrojowni i komnaty tajemnic.
W okolicach znajdują się liczne pastwiska i hodowla morsów.

Zmierzchało już, gdy na horyzoncie wartownicy z Runestone ujrzeli kilkanaście koni, pędzących galopem w stronę warowni. Mogłoby się zdawać, że jeźdźcy ci jadą w nieskończoność, lecz nagle stratowali dwóch wartowników na śmierć. Konni zatrzymali się na dziedzińcu, a następnie z konia zsiadł Conan McCorbray. Splunął bezcelowo, po czym zdjął przewieszony róg i zadął weń z całych sił oczekując, że ktoś go przywita. Gdyby tak się nie stało miał już plan co do spalenia wszystkiego i wyrżnięcia lub/oraz zerżnięcia wszystkich.

To że O'Royce był akurat w drodze na dziedziniec było dziełem przypadku i to do bólu prozaicznego. Sean zwyczajnie wracał z wygódki po serii niespecjalnie przyjemnych, ale koniecznych czynności. Właśnie rozmyślał nad niuansami życia pośmiertnego i beczkach pełnych whiskey, które trzymał w piwnicach, kiedy jakiś bezwstydny kochający inaczej zadął w róg.
- Co za fógrotter się zabawia - wymruczał do siebie i śpiesznie ruszył w stronę dziedzińca. Miał zamiar solidnie nakopać idiocie wartownikowi, który bawił się muzyką, kiedy pół okolicy cierpiało na kaca giganta. Musiał przyznać, że dał się zaskoczyć kiedy zamiast wartowników napotkał dwa ciała i orszak konnych. Dał zaskoczeniu wyraz rzucając zaostrzoną gałęzią w tego, który miał najinteligentniejszy wyraz twarzy.
- Teee - wycelował palec w największego, obdarzonego też najpaskudniejszą mordą. - Spóźniłeś się! Wszyscy już pili! Przez was gówniarzy trzeba będzie zaczynać naradę od nowa. A WY! - ryknął na leżące ciała - Za takie wartowanie to lecicie na obiad dla morsów!
- Zabrać tych dupków i obudzić starszych! - polecił służbie - Dzisiaj w nocy powtarzamy popijawę! Znaczy naradę.

-Powiedz mi jednak najpierw, jaki jest cel naszych narad? Zresztą nie mów, nie zgadzam się, kurduplowaty psi synu. Prowadźże do whiskey, bom spragniony.
Conan poprawił kilt, bo wbrew pozorom był trochę wstydliwy, że kilt w takim ułożeniu może odsłaniać zbyt dużo. Zauważył wcześniej coś jeszcze, lecz wciąż zastanawiało go to jakim cudem na jeden jego krok przypadały dwa kroki Royce'a, będzie musiał o to spytać mędrców.

- Dowiesz się w swoim czasie, pachole. Teraz zatrzaśnij kłapaczkę i skieruj swój nos na lewo? Czujesz? Jeśli nie to znaczy, że twój ojciec musiał zapatrzyć się w kozę kiedy cie począł, bo każdy uczciwy góral zna tą woń od urodzenia. A cel narad jest takich, że mam dość owiec i ocopodobnych i mam zamiar sprowadzić sobie prawdziwą kobietę. A jeśli tego nie poprzesz to już możesz zaraz po poczęstunku - prawo gościnności jest w górach ważne, nawet jak nawiedza cię wielokrotny gwałciciel lub co gorsze jeden MacGraftonów ma prawo napić się whiskey i zjeść udziec. Dopiero później można oderwać mu głowę, wyrżnąć klanową eskortę i generalnie dobrze się bawić.

WIELE DNI PÓŹNIEJ

Usłyszawszy, że prowadzone są kolejne narady niemogących dogadać się przywódców i jeszcze jednej przywódczyni górskich klanów, drugie po tych zwołanych przez Seana O'Royce'a, Harma postanowiła wyruszyć do Warowni Runestone z bardzo ryzykownym i ambitnym zamiarem w głowie. Lord Arryn leży martwy na trakcie. Orle Gniazdo znów nie ma dziedzica w Dolinie. Nim dostarczą nowego, znalezionego na innych ziemiach... Jeszcze dwa dni wcześniej Lord Aliser żył. Wyruszał z Doliny w pośpiechu, może w sprawach politycznych, lecz na swoje nieszczęście natknął się na kilku podpitych Skalnych Sępów. Zdążyli go zastrzelić, nim część poległa w walce z eskortą i reszta musiała uciekać w góry. Harma Morski Wieprz nie była zachwycona samowolnym atakiem na tak ważną jednostkę, oznajmiła że nakarmi ich męskościami kozice, mamuty i świnki morskie, jeśli jeszcze raz odważą się coś takiego zrobić. Nie straciła ich jednak. Postanowiła skorzystać z okazji i teraz wkraczała do Runestone. Oby Utopiony mi sprzyjał. Wciąż wyznawała wiarę z Wysp. Masz moc tutaj, na wybrzeżu... Utopiony, obiecuję, że swego przeciwnika wrzucę do morza, aby stworzenia twego wielkiego królestwa mogły nasycić się ofiarą. Była już na dziedzińcu, a wraz z nią trzydziestu pięciu wojów.
-Wojownicy gór! -zakrzyknęła jak najgłośniej potrafiła. -Wyjdźcie na dziedziniec, wysłuchajcie mnie! Przywożę zaprawdę ważne wieści.

Wojownicy z zwołanych klanów powoli pojawiali cię na dziedzińcu, jednak nie wyglądali na zadowolonych. Nie podobała im się sama idea naradzania się, zamiast dawania komuś w tym czasie w mordę. Jednak w czasie narad mogli pić do woli za cudze, więc moment gdy ktoś przerywa narady też im się nie podobał. Ludziom z Górski Klanów ogólnie mało co się podoba. Wszyscy oczywiście byli uzbrojeni, ale nie było to uzbrojenie wysokiej jakości, maczugi, proce, stare żelazo i praktyczny brak pancerzy. Jeden z nich, wielki chłop z krzaczastą, splątaną brodą sięgającą pasa wyglądał na szczególnie niezadowolonego, w ręku ściskał wielki topór bojowy...

Siedziała na białym koniu, odziana w futra i z barwami wojennymi na twarzy, w pawej ręce trzymając swój trójząb. Jej ludzie stali spokojnie za nią. Rozejrzała się po zebranych. Tak więc... do dzieła.
-Wojownicy gór Doliny! Czy doszła już do was wieść, że Lord Alliser Arryn nie żyje? Umarł bezpotomnie, chodzą słuchy o bękartach z Doliny w Dorzeczu, lecz w tej chwili Orle Gniazdo nie ma obecnego na tych ziemiach dziedzica. Zmarł z ręki moich ludzi, nie do końca celowo, ale... Wojownicy! Czy nie macie ochoty na bitwy, krew i łupy? Czy nie siedzieliście aż nadto długo wyżynając się nawzajem bez celu, kiedy prawdziwy nasz cel jest tam, za Krwawą Bramą? -zamaszyście wskazała trójzębem na północny zachód, gdzie się znajdowało wejście do Doliny. -Checie pić i jeść za cudze... A nie chcielibyście sami mieć tyle, że nie żałowalibyście sobie własnych trunków i zapasów? Nie chcecie nie tylko nie być nękanymi przez Orle Gniazdo, a nawet być częścią tych ziem i jej obywateli i być może, a raczej na pewno, wyruszyć na wojnę wraz z całą armią należącą niedawno do Arrynów? Sami... Sami jesteśmy niczym w porównaniu do wielkich zastępów wojujących w całym Westeros. Poprowadźmy jeden z tych zastępów i okryjmy się chwałą!

Wśród śmierdzących whiskey na kilometr górali stał, górując nad resztą Conan McCorbray, szef jednego z klanów. Pod pachą trzymał pustą już prawie baryłkę, z której kapał życiodajny oraz kacodajny napój górali. Tak samo jak reszta, śmierdział też wieloma innymi rzeczami, o których szkoda nawet wspominać. Widać było, że narady były prowadzone zażarcie od wielu tygodni, o ile nie miesięcy. Przeciągnął się leniwie, jednocześnie upuszczając baryłkę. Podrapał po tyłku, następnie po głowie, a na koniec beknął tak głośno i donośnie, że echo niosło się jeszcze przez jakiś czas po górach.
-Po pierwsze, nieładnie tak przyjeżdżać bez zaproszenia, po drugie, my tu mamy ważną naradę. A po trzecie i najważniejsze, co nas obchodzą twoje sprawy? Prawie bym zapomniał, po czwarte, Arrynowie są biedni jak i my, na tych cholernych ziemiach są tylko kozy, góry i trawa. Czy nie mówię prawdy, panowie waszmościowie?!

-Czy śmierć władcy Doliny to moja sprawa? To dość ważna sprawa dla wszystkich, którzy w tym widzą jakąś szansę. Nie chodzi mi o ziemię, chociaż sama Dolina jest nieco bogatsza... Zyskalibyśmy armię. I szansę na łupy w mniej górsko-kozich ziemiach. Połączmy siły, będzie nas chociaż więcej. Nie chcecie Doliny? Dlaczego nie napaść na innego Lorda i nie zgwałcić jego córek i skraść whisky i wodę ognistą? -zaśmiała się pod nosem. -Trwa wojna w Ziemiach Burzy. Każdy myśli o dyplomacji, a o nas zapomina. Pomyśl, i Dolina i inne ziemie albo nas się nie spodziewają, albo przyjęłyby nas jako dodatkowych wojów. To dobre czasy. Wybacz mi jednak przyjazd bez zaproszenia, nie przyjechałam na szczęście z pustymi rękami. -jej ludzie wyładowali sakwy pełne butli miodu pitnego oraz whisky, następnie na dziedzińcu znalazło się też kilka krwistych przekąsek. Na samym końcu z metalicznym brzękiem swej zawartości na ziemię padł płaszcz w Arrynowskich barwach. Harma odwinęła go, w zawiniątku był volantyjski łuk i noże z Braavos. -Cóż, bierzcie. Lorda Alisera pochowała godnie, w napierśniku z godłem jego rodu i z paroma jego nożami, nie obdzierając go z wszystkiego. Krótki miecz nieboszczyka przypięty miała u pasa.

Posłuch u klanów
http://kostnica.eu/roll/53d81299e2412/ 100%

Wojownicy z górskich klanów ryknęli wyrażając aprobatę dla mówczyni. Następnie chwycili za jakąkolwiek leżącą w pobliżu broń i zaczęli uderzać. Bronią o broń lub ziemię, wszystko jedno, byle by był hałas. Warownię wypełnił stukot i ponownie rozległ się ryk klanów...

Trumfalnie wzniosła trójząb nad głowę i zakrzyknęła wraz z klanami. Pociągnęła za lejce, biały koń na którym siedziała wierzgnął przednimi nogami i zarżał. Ogarnęła spojrzeniem plac i zawołała:
-A więc ruszajmy ku Orlemu Gniazdu! A potem, wraz z wielką armią, na dalszy podbój i plądrowanie! Gwałty, bitwy i trunki! Dalej!
Gdy wszyscy zebrali się, trzymali broń w ręku i napitek u pasa, zawróciła konia i poprowadziła swych zjednoczonych ludzi. Wielka horda górskich klanów ruszyła ku traktowi prowadzącemu do Krwawej Bramy... Ryk zadowolonych wojów dawał znać o nadchodzącym niebezpieczeństwie.