Port w Gulltown

Nadjechały konie, to Lord i jego eskorta wyruszają w drogę do Riverrun by dokończyć dzieła jego kuzyna, Alisera. W ciągu kilku dni narodzi się nowy sojusz, Dolina-Dorzecze.
Nadpłynęła łódź Lorda, wszyscy weszli na pokład, odpłynęli. Już jutro będą w Maidenpool skąd pojadą do Riverrun.

Był ranek. Nad wodami morza unosiła się mgła. Wzrok nie sięgał dalej niż kilkanaście metrów. Mleczna zawiesina obejmował już miasto, gdy do portu wpłynęła mała kupiecka łódź. Wysiadł z niej pewien mężczynza. Swoją twarz chował w kapturze. Wymienił kilka słów z kapitanem stateczku po czym ruszył w stronę bramy wyjściowej. Po drodze wykupił konia i ruszył w stronę Orlego Gniazda. Widocznie miał ważną sprawę w tym zamku...

Lord Arryn właśnie wpłynął do portu w Gulltown. Kiedy tylko on i jego ludzie zeszli ze statku, mezczyzna sprzedajacy konie podszedł do niego i oznajmił, ze nieznany przybysz wyruszył w strone zamku. Zdziwiony Nikolai podszedl do jednego ze swoich strażników i nakazal zwiększyć czujność. Nastepnie osiadłali konie i wyruszyli. A przez cala droge Arryn zastanawial sie kto mogl przybyć, gdy go nie było.

Po szybkim powrocie do miasta, Lord znów wszedł na statek. Tym razem płynął na rozprawę do Winterfell. Nie wiedział nawet kogo i dlaczego ma sądzić. Wiedział jednak, że Stark mu to wszystko wyjaśni. Nikolai standardowo usiadł w kącie kajuty, zapalił świece, pił miód i czytał książkę.

Nikolai po opuszczeniu Winterfell skierował się do Białego Portu skąd ruszył drogą morską do portu w Gulltown. Po długim pobycie na Północy, postanowił wrócić do Doliny, gdzie czekało na niego mnóstwo spraw. Musiał zająć jakieś stanowisko z faktu, że na żelaznym tronie zasiadł nowy król, porwano jego siostrę, lecz na szczęście została uratowana i przebywała teraz w Królewskiej Przystani. Musiał wyruszyć do stolicy Siedmiu Królestw jak najszybciej, lecz w tej chwili był w Gulltown skąd wyruszył do Orlego Gniazda.

Przez resztę podróży kapitan nie męczył już Eileen natrętnymi pytaniami, tylko od czasu do czasu próbował ją podpytać o dokładniejszy cel jej wizyty. Ta jednak nie chciała nic więcej zdradzić. Mężczyzna postanowił się nie zadręczać tym i wykorzystać ją w inny sposób. Co jakiś czas zapraszał ją do swej komnaty, gdzie tłumaczył jej pewne zasady rządzące światem, a przy okazji zabawiał się jej ciałem. Nigdy jednak nie doszło między nimi do zbliżenia. Starał się też jej nie bić. Uderzył ją tylko raz, kiedy naprawdę go zdenerwowała. Po kilku dniach od wypłynięcia z Pentos dobili wreszcie do portu w Gulltown. Podczas kiedy załoga znosiła towary z pokładu, kapitan zbliżył się do Eileen.
-Oto Gulltown. Jeśli udasz się na Zachód, może jakimś cudem trafisz do Orlego Gniazda, domeny rodu Arrynów. Do Riverrun natomiast droga jest znacznie dłuższa. Popytaj wśród ludzi, może ktoś ci pomoże... - kiedy skończył mówić, wrócił się na chwilę na statek. Ręką dał znać dziewczynie, by na niego poczekała. Po powrocie wręczył jej mały woreczek. -Masz, to sakiewka ze złotymi smokami. Nie jest ich wiele, ale pewnie przydadzą ci się... Nie musisz dziękować, w zamian chciałbym tylko na pamiątkę twój pukiel włosów, dziecinko. Zrobisz to dla mnie?

4 luty 282, Jesień

Dziewczyna z trudem znosiła dotyk kapitana niemal każdej nocy, jednak dotrwała do końca podróży. Nie ugięła się, jeśli chodzi o pytania i cel jej podróży. Właściwie... sama nie wiedziała, po co płynie - chciała jedynie wrócić do domu. Na szczęście nigdy nie zmusił ją do współżycia, a uderzył ją tylko raz, gdy spróbowała zaprotestować przeciwko ciągłemu negliżowaniu się. Była zafascynowana miastem, bowiem nigdy tutaj nie była. Nagle podszedł do niej mężczyzna, a ona patrzyła na niego z obrzydzeniem, jednak była mu coś winna... pukiel włosów? Da radę. Odebrała sakiewkę i nóż od kapitana, ucinając mały, lecz gęsty pukiel włosów i wręczyła mu bez słowa. Po chwili oddała mu ostrze, skinając mu głową na pożegnanie. Nie chciała go już więcej widzieć. Odeszła głęboko w miasto, a w połowie drogi, zauważając dziwny wzrok ludzi, a w szczególności biedoty, która najwyraźniej nigdy nie widziała srebrno-złotych włosów, spostrzegła, że nie ukryła swych włosów. Chwała bogom, że w dłoniach trzymała akurat kaptur. Prędko założyła go na głowę, ukrywając swe owłosienie pod ów płachtą. Zmierzyła wzrokiem grupki, które coś szeptały i ruszyła dalej, oglądając miasto.

Przez pewien czas na ulicy miasta Gulltown zrobiło się małe poruszenie, bowiem pojawiła się na nich młoda dziewczyna w podróżnym płaszczu. Niby nic dziwnego, do Gulltown ciągle przypływali jacyś podróżni, jednak ta miała w sobie coś wyjątkowego. Jej włosy zdecydowanie różniły się kolorem od reszty ludności. Dziewczyna pod względem wyglądu była trochę podobna do członków z wymarłego już rodu Targaryen lub osób z królewskiej rodziny Blackfyre. Mimo to ludzie po chwili stracili zainteresowanie przybyłą. Po królestwie bowiem wciąż mogły się panoszyć pozostawione przez smoki bękarty...