Sala tronowa

Aisza była bardzo podniecona. Słońce świeciło, a ptaki śpiewały. Nieba nie przykrywała żadna chmurka. Aisza wzięła kąpiel, a służące natarły jej ciało wonnymi olejkami. Jedna z nich zadrapała ją w łydkę, więc Aisza podarowała Hybie jedną z nich na śniadanie. Niech je i rośnie zdrowo, myślała Aisza głaszcząc wielkiego kota po głowie. Ładnie mruczał, a ona ładnie pachniała. Ubrała czerwoną sukienkę i przyszła do sali tronowej Starego pałacu, gdzie niegdyś zasiadali królowie Dorne. Usiadła na tronie.
-Poddani!
Ryknęła do pięciu zgromadzonych osób.
-Pora uwolnić się od ciężaru jakim są pozostałe Królestwa. Od dzisiaj nie należymy już do państwa Smoków. Dorne jest znów Królestwem. Niepodległym Królestwem, którego znaczenie wzrośnie na arenie międzynarodowej! A teraz klęknijcie przed swoją królową!
Aisza bardzo z siebie zadowolona obserwowała jak poddani padają przed nią na kolana, a septon przynosi koronę królowej Dorne.
Królowa Aisza z Dorne, brzmi godnie.

Elijah wchodząc do Słonecznej Włóczni miał głowę pełną wspomnień, wspomnień z przed wyjazdu do Braavos. Mimo wszystko czuł radość z powrotu. Kochał ten pałac, jego piękne korytarze wyłożone różnokolorowym marmurem, jego mury obronne zbudowane z ogromnych bloków wypalanego piaskowca.
Elijah udał się od razu do środka. Przeszedł przez Potrójną Bramę i trafił na główny dziedziniec. Na chwilę przystanął i zapatrzył się na wysoką, trzy poziomową fontannę na samym środku okrągłego placu. Delikatny wiatr smagał jego włosy i szkarłatno-czarny płaszcz. "Wszystko tak jak pamiętam" - pomyślał i ruszył w kierunku sali tronowej.

Po drodze mijał. Liczne zastępy zabieganej służby. Niektórzy dziwnie na niego patrzyli ale Elijah nie przejął się i poczoł iść dalej.
Przy drzwiach do sali tronowej stało dwóch ciężko opancerzonych gwardzistów. Jeden zawołał:
- Kto idzie?!
Ejijah jeszcze idąc w stronę drzwi, uśmiechnął się i powiedział:
- Spokojnie panie gwardzisto... - Elijah zatrzymał się i spojrzał strażnikowi prosto w oczy - Elijah Martell - mówi ci to coś?
Strażnicy spojrzeli po sobie.
- Przepraszam najmocniej panie, nie było cię tu parę ładnych lat.
- Dopiero wróciłem z Braavos. - Odparł Elijah, po czym dodał - Powiedzcie innym strażnikom że wróciłem, nie chce mieć problemów z poruszaniem się po mieście.
- Tak jest! - odparli obaj po czym poczęli otwierać wrota sali tronowej.

Elijah wkroczył do środka. Na tronie siedziała Aisza, którą Elijah pamiętał jako małą dziewczynkę. "Wyładniała" - pomyślał. Szedł powoli, wyprostowany, oglądając wielką i pokaźnie ozdobioną salę tronową. Podszedł bliżej tronu, uklęknął na prawe kolano, wstał i spojrzał na młodą Lady Słonecznej Włóczni.
Nic nie mówił, był ciekaw czy Aisza go rozpozna.

Przez dłuższą chwilę patrzeli na siebie w milczeniu. Aisza wyraźnie nie wiedziała co powiedzieć. Elijah był zdecydowany, wiedział co należy zrobić, liczył się z konsekwencjami.
- Jeśli uważałaś że nigdy nie wrócę z Essos to naprawdę mittys iksā. - Powiedział Elijah patrząc Aiszy prosto w oczy. Aisza zmarszczyła brwi, nie zrozumiała końcówki zdania, Elijah wiedział doskonale co znaczy, władał językiem Valyriańskim bardzo zręcznie. "Mittis iksā - jesteś głupcem".
- Wejść! - krzyknął Elijah.
Wrota sali tronowej otworzyły się, książęcy gwardziści poczęli wchodzić dwójkami, ustawili się za Elijah w łuku, wszyscy skierowani w stronę tronu.
- Znasz prawo sukcesji siostro, jest jasne i proste, a mimo to zaczęłaś zabawiać się w Lady Słonecznej Włóczni. No i jeszcze ta historia z niezależnym królestwem...  naprawdę myślałaś że to wypali? - powiedział Elijah z uśmiechem.
Gwardziści skierowali halabardy w stronę Aiszy.
- Słyszałem jak traktowałaś służbę... wszyscy mają cię dosyć, wojsko również. - Aisza cały czas milczała i patrzyła na Elijah z niedowierzaniem - Zaprowadzić ją do septu, jej przyszłość to milczące siostry. Od teraz i na zawsze.
To była trudna decyzja, ale Elijah nie miał wyboru. Musiał chronić swój kraj szczególnie w tych czasach. Nie mógł pozwolić żeby młoda dziewczyna zabawiała się w królową w jego kraju, w Dorne które mimo długiej nieobecności bardzo kochał.
Elijah usiadł na pustym już miejscu dla Lorda Słonecznej Włóczni i oparł głowę o prawą rękę. Siedział tak długo w ciszy. Myślał, myślał czy właściwie potraktował Aiszę...
"To dla dobra Dorne" - powiedział do siebie w myślach - "To było konieczne"

Powód: