Elia Arryn

Wygląd:

Dolina to miejsce bynajmniej nie równie piękne co ogrody różane Tyrellów w Wysogrodzie czy lesiste brzegi Tridentu należące do Tullych. Na wysokościach rośnie tylko trawa, a jedyne, co widać w oddali, to skaliste stoki często ośnieżonych gór. Skąd więc w tej kamiennej klatce znaleźć się mogła dziewczyna tak piękna, jak Elia Arryn? Nikt tego nie wie. Jej matka pochodzi z Norvos, jest więc mocno opalona, a jej krucze włosy są kręcone i lśnią w słońcu niczym wypolerowany onyks. Może to geny dziadków lub wcześniejszych przodków, Elia nie jest bowiem podobna do swych krewnych. Zacznijmy od tego, że jest dość wysoka jak na kobietę, nie dość jednak wysoka, by nie wyglądać dobrze przy szlachetnie urodzonych lordach. Jej skóra jest jasna, nieopalona, wygładzona przez zimne wiatry odwiedzające Orle Gniazdo. Na twarzy jej, niczym na niezagruntowanym płótnie, błyszczy para dużych, orzechowych oczu. Okolone są gęstymi, czarnymi rzęsami. Arrynówna jest też posiadaczką długiego, zadartego noska oraz bladoróżowych, kształtnych ust. W całych Siedmiu Królestwach bardowie, którzy widzieli ją na własne oczy, układają pieśni o jej złotych puklach, które opadają jej na plecy niczym welon utkany ze złota. Lady Elia posiada delikatne, kobiece kształty, choć większość starych matron mogłoby ją uznać za zbyt chudą. Nic więc dziwnego, że bojaźliwa matka postanowiła schować swój największy skarb za murami rodowej twierdzy Arrynów.

Historia:

Dwadzieścia lat temu z Norvos przybyła do Orlego Gniazda szlachcianka, której małżeństwo ze Stevronem Arrynem zostało zaaranżowane przez wpływowych ludzi z Królewskiej Przystanii, Essos oraz ród Arrynów. Egzotyczna uroda i obcy akcent szybko odstraszyły chorążych rodu władającego Doliną, których żony znienawidziły nieznajomą młodą żonę lorda Stevrona. Cała rodzina Arryna również nie była zachwycona lady Asharą, tak bowiem miała na imię przybyła kobieta, rodowi z Orlego Gniazda zależało tylko na posagu, który wniosła do skarbca. Niedługo po ślubie małżeństwo przeniosło się na krótko do Winterfell, co miało związek z misją dyplomatyczną. Tam też urodził się jej starszy brat Nikolai.

Po roku boczna gałąź Arrynów wróciła do Orlego Gniazda, gdzie Ashara po raz kolejny zaszła w ciążę. Rodzina Stevrona, który okazał się dobrym i troskliwym mężem, przyjeła to wydarzenie z radością, lord Tep miał bowiem tylko jednego syna oraz bękarcie dzieci. Wraz z nastaniem wiosny urodziła się dziewczynka, której rodzice nadali imię Elia.

Elia Arryn dorastała, będąc jedyną szansą rodu na dobry sojusz polityczny, jeśli więc chodzi o edukację, dziewczynce niczego nie żałowano. Poznała więc język valyriański, którym nadal, mimo wielu minionych lat, posługiwała się jej matka, a także sztukę biegłego pisania, czytania, gry na harfie, wyszywania i innych pożytecznych sztuk dla panny, której przyszłością było zamążpójście. Elia jednak, mimo że lubiła bawić się lalkami tak samo, jak inne dziewczynki, nie była tylko ładnym dzieckiem. Szybko zaczęła przejawiać zdolności oratorskie, które zaskoczyły wszystkich Arrynów, a także nauczyła się doskonale kłamać. Nie była z pewnością doskonałym Arrynem, motto rodowe było dla niej zdaniem, które szanowano, była to jednak nadal tylko garść słów. Młoda panna miała swoje własne pojęcie honoru, którego nigdy by nie złamała. A tak się składało, że dla rodziny zrobiłaby wszystko.

Gdy minęło kolejne kilka lat, młodą lady nauczono wprawnie posługiwać się sztyletami i bronią łowiecką, w tym łukiem. Dziewczyna nigdy nie rozumiała, skąd wziął się słaby, nabrzmiały strachem wizerunek Arrynów. Codziennie przechodziła obok Księżycowych Drzwi, które są chyba najstraszniejszym narzędziem egzekucyjnym w całym Westeros. Widziała od środka podniebne cele i bynajmniej nie uważa, że tak wspaniała, potężna siedziba mogła być domem ludzi bojących się  świata. Sama stwierdziła niegdyś, że Arrynowie są niczym góry: stoją na swoim miejscu i kierują się swoją własną, dziką naturą.

Gdy Elia dojrzała, a mężczyźni z zaskoczeniem stwierdzili, że jest naprawdę piękną kobietą, doszło do otrucia jej Pana Ojca. Od tego czasu Elia po trosze zawsze podejrzewała swego brata, który dobrze zna się na różnego rodzaju miksturach. Kochała brata, zawsze uważała się jednak za tą mądrzejszą. Rodzeństwo młodych Arrynów wiele od siebie różni, co może prowadzić do kłótni i trzaskania drzwiami, jednocześnie jednak są rodziną, a rodzina to jedyna podpora w walce ze światem.

Teraz, gdy jej brat został Lordem Doliny, Elia stoi przed trudnym wyborem. Co jest dla niej ważniejsze: honor czy niepewna zemsta? I z kim warto się związać, by skończyć po zwycięskiej stronie?

Umiejętności:

- czytanie
- pisanie
- gra na harfie
- wyszywanie
- biegle zna język valyriański
- świetnie przemawia
- dobrze kłamie
- opanowała walk sztyletami i strzelanie z łuku
- potrafi polować
- dobrze odgrywa swoją rolę
- potrafi wykonać minę "smutne oczęta", co z pewnością jest potężną i niedocenianą umiejętnością
- świetnie jeździ konno
- dobrze się wspina (no cóż, dorastanie w górach coś w sobie ma)

Ekwipunek:

- sztylet schowany pod suknią
- łuk, kołczan ze strzałami i nóż myśliwski (opcjonalnie)
- zapasowa suknia na zmianę
- koń o imieniu Śnieżynka (maści białej)
- pierścień-sygnet z herbem Arrynów
- grzebień
- sakiewka z pewną ilością złota

Akceptuję