Port (Miasto Pyke)

-Bywaj. -Greyjoy oddalił się w stronę swoich ludzi, a Dagos odwrócił się w stronę swoich.
Cóż, co on ma tu do roboty? Na żelaznych wyspach nie ma za bardzo czego zwiedzać, mógłby po prostu rozeznać się w okolicy, ale nie jest najemnym wieśniakiem tylko piratem. Więc w sumie po co mu to.
Wrócił do swoich ludzi, poczekał aż wszyscy się ogarną i zwrócą do niego, czekał sztywno stojąc na jakiejś beczce.
-Mamy pierwsze zadanie. -Rzucił poważnym tonem. Zapadła lekka cisza, przekradały się przez nią tylko piszczące sporadycznie mewy i szum fal.
-Pokażcie tutejszym karczmom i kurwom co potrafimy, jazda. -Wszystkim się spodobał rozkaz i ruszyli na podbój burdeli i grabież karczmowych zapasów.
A Dagos skinął do jednego ze swoich ludzi aby udać się do Lordsportru po zapasy.

Po prawie dwutygodniowej podróży, Żelazna Flota zbliżała się do Pyke. Lord Roland pozwolił swoim chorążym wrócić na swoje wysyp i z powrotem do swoich zamków. Jego wyprawa nie przyniosła oczekiwanego efektu. W sumie zyski były znikome.
Statki Greyjoya dobiły w końcu do portu. Roland lubił spędzać dużo czasu na otwartym morzu, nie przepadał za stałym lądem. Jednak długo go nie było, chciał zebrać informacje o tym co dzieje się w Królestwie, a po to najlepiej udać się do Maestra.
Opuścił swoją kajutę i wyszedł na pokład. Część załogi udała się już do karczm i burdeli, zaspokajając swoje potrzeby, które tłumili tygodniami.
Na nabrzeżu czekała jego gwardia, która miała odeskortować Lorda do zamku. Zszedł z pokładu i rozejrzał się wokół.
Brud, smród i bieda, kocham ten widok i zapach. - Pomyślał, spoglądając na port i okolice.
Nie został tutaj długo, rzucił z siebie płaszcz, który był wyniszczony od słonej morskiej wody, po czym ruszył do zamku.
Na statku została Cylenna, którą Roland wypuścił po kilku dniach trzymania jej w ładowni. Miała trochę czasu na zapoznanie się ze zwyczajami Żelaznych, oraz trenowanie walki na morzu. Okazało się, że jest z niej dobra wojowniczka. Roland zamierzał oddać jej okręt, pod warunkiem że przyłączy się do Żelaznych Ludzi.

Cyrenna dołączyła do żelaznych, odzyskała okręt i została nazwana Cycoliną przez jej cyce. Ale nikt, ani nic o niej nie wspomni, ani o jej cycach. Żadna pieśń nie zaśpiewa o niej, nikt o niej nie wspomni plotkując przy studni. Wszyscy o niej zapomną. Cały świat.
Dlaczego? Otóż, Cyrenna zauroczona pięknymi opowieściami pewnej handlarki z Qarthu, wypłynęła z nią i całym swoim dobytkiem oraz ludźmi na pełne wody Morza Zachodzącego Słońca w poszukiwaniu dalekich zachodnich krain, jeszcze dalszych niż Ostatnie Światło. Cyrenna nigdy nie wróciła, jak większość, którzy się tam wybrali. Nie wiadomo czy dotarła gdziekolwiek czy zmarła od głodu na morzu, a może (według niektórych szaleńców) jak większość, którzy stamtąd nie wrócili, została syreną i podaje dania lordom Żelaznych Wysp w podwodnym świecie na podwodnej uczcie u Utopionego Boga. Wszyscy, którzy o niej pamiętają (a jest bardzo niewielu) sądzi jednak, że umarła z głodu i miłości do qartheńskiej handlarki.

(Proszę adminów o uśmiercenie Cycoliny czarnymi barwami pogrzebowymi)