Wieża Maestera

Lord Dustin wszedł do obszernej komnaty maestera Oskara. Pokój był zagracony, wszędzie leżały porozrzucane księgi, zwoje i przybory alchemiczne. Sam staruszek ucierał właśnie coś w moździerzu, gdy zauważył Tyrella odłożył naczynie i spojrzał na niego pytająco.
- W czym mogę ci pomóc panie?
- Oskarze gdy skończysz swój... eksperyment, chciałbym żebyś wysłał kilka kruków. Niech Redwayne, Hightower i lordowie z Wysp Tarczowych zbiorą flotę, chcę aby najpóźniej za tydzień była w pełnej gotowości. Kraken wyciąga swoje macki w kierunku Zachodu i Lannisterom przyda się pomoc. Wyślesz też kruki do innych lordów niech zmobilizują część sił, nie będziemy ich koncentrować, ale powinni być gotowi na wszelki wypadek. Tylko ci położeni najbliżej powinni wysłać kilkuset zbrojnych do Wysogrodu.
- Oczywiście panie. - Odpowiedział maester, po czym wrócił do pracy.
Po opuszczeniu wieży maestera Dustin zaczepił jednego ze sług i wręczył mu kartkę do przekazania lordowi Ordo, po czym ruszył do sali reprezentacyjnej.

Maester Oskar był lekko... roztrzęsiony. Musiał wysłać do swojego pana kruka i poinformować go o zniknięciu Sophii Baratheon. Rankiem odkryli, że komnata jest pusta, gwardziści przed drzwiami nic nie widzieli, ale strażników spod okna znaleziono związanych niedaleko ich posterunku. Żołnierze przy bramie widzieli wędrownego rycerza, który przybył niedawno do zamku wyjeżdżającego w towarzystwie jakiejś roześmianej dziewczyny. Durnie myśleli, że to jedna z zamkowych służek. Lord Dustin nie będzie zadowolony...

16 stycznia 282 roku

Po szybkim śniadaniu Dustin odwiedził wieżę maestera, gdzie zastał Oskara ślęczącego przy biurku nad stosami papierów. No tak... ślub. Starszy mężczyzna słysząc kroki uniósł głowę i powitał swojego lorda uśmiechem.
- Panie, właśnie zajmuję się przygotowaniami do ślubu Alys. Kto by pomyślał, że ten dzień nadejdzie tak szybko...
- W rzeczy samej... - Dustinowi nie podobał się wybryk córki, ale powoli zaczynał godzić się z sytuacją. W końcu, nie wszystko jeszcze stracone. Podsunął maesterowi zapieczętowany list. - W wolnej chwili wyślij tą wiadomość do stolicy, do Ordo Lannistera. Przy okazji powiadom też naszą flotę, że może opuścić Wyspy Tarczowe i wracać do Arbor oraz Starego Miasta. Jednak niech będą gotowi do szybkiej mobilizacji... Żelaźni Ludzie znowu grasują na morzach. Popłynęli na południe, ale kto wie, czy nie zachce im się wrócić.

Szukanie ojca nigdy nie zabierało jej zbyt wiele czasu. Przez te wszystkie lata spędzone w Wysogrodzie Arleila Tyrell poznała tak dobrze każdego z członków swojej rodziny, by móc bez problemu stwierdzić, w jakiej części zamku znajdują się o danej porze dnia. Dziewczyna wiedziała dodatkowo, że głowę ojca zaprzątają teraz przygotowania do ślubu jej młodszej siostry, dlatego mógłby przebywać on właśnie w Wieży Maestra. I się nie pomyliła! Postanowiła zrobić swemu ojcu małą niespodziankę i podejść go od tyłu. Maestrowi puściła dyskretnie oczko, by nie wydał jej zamierzeń. Leila stanęła za swym ojcem, a następnie zasłoniła mu oczy swoimi delikatnymi rączkami.
-Zgadnij kto... - powiedziała zmienionym głosem. Kiedyś właśnie w ten sposób bawiła się ze swym rodzeństwem.

Tuż po tym jak skończył mówić, ktoś podkradł się od tyłu i zakrył mu oczy dłońmi. Stary Lord uśmiechnął się na dźwięk "zmienionego" głosu.
- Na Siedmiu! Czy to Aegon Zdobywca? - Zakrzyknął, odwracając się rozbawiony. - Dobrze cię widzieć córeczko. Właśnie miałem cię szukać, ktoś musi pomóc maesterowi Oskarowi w przygotowaniach do ślubu. Przyda się dotyk kobiecej ręki. Może przespacerujemy się po ogrodach i porozmawiamy?

Pomysł z pomocą przy przygotowaniach do ślubu nie wydawał się taki zły. Arleila mogła się w tej dziedzinie naprawdę wykazać, a poza tym byłoby to świetnym pretekstem do niewinnej ucieczki z zajęć i wykładów prowadzonych przez septy. Jednak z drugiej strony dziewczyna wciąż miała żal do swej młodszej siostry, że ta potajemnie wyszła za mąż. Gdyby jeszcze to małżeństwo przyniosło jej jakieś większe korzyści Arleila mogłaby uznać to za rozsądne posunięcie, ale w tym wypadku wybryk Alys należało uznać za głupi i lekkomyślny. Tyrellowie zamiast zyskać na tym ślubie, stracą zyskane niedawno ziemie. Ale skoro ojciec przystał na ten związek, dziewczyna nie mogła nic już zrobić.
-Jeśli tego sobie życzysz, ojcze, pomogę naszemu maestrowi. Możesz mi bez obaw powierzyć pieczę nad przygotowaniami. A co do spaceru, to z miłą chęcią przejdę się po ogrodach. Tylko co takiego chcesz mi powiedzieć, co papo?