Sala Wspólna (Zamek Pyke)

Blacktyde, Botley, Codd. Drumm, Shepard, Goodbrother. Humble, Ironmaker, Kenning.  Merlyn, Myre, Netley. Orkwood, Saltkliff, Sharp. Sparr, Stonehouse, Stonetree. Sunderly, Tawney, Volmark. Weaver, Wynch. Wszyscy są ? Nie ma Farwynda ? Może i lepiej ... Harlawa też. Ale chyba wszyscy wiemy czemu ? - Wyliczał, w odpowiedzi usłyszał zaś rubaszne okrzyki bojowe. Nikolaj Greyjoy siedział na Tronie z Morskiej Skały, w jednym ręku dzierżąc pióro, w drugim zaś kartkę. Na niej wypisane były nazwiska Admirałów (głów rodów z wysp) którzy aktualnie byli w Pyke i zostali zaproszeni na śniadanie. Była 8 rano, a w kulturze wyspiarzy wstanie o takiej godzinie oznaczało jedną z dwóch rzeczy: Wojnę albo Wiec. Jako że na wojnę zabieramy się dopiero za jakiś czas (zadania zaczepne został rozpoczęte zaledwie tydzień temu), przywódcy rodów zebrali się w sali wspólnej na dworze Pyke. Lord Greyjoy nie szczędził wysiłków by ściągnąć tutaj każdego przydatnego lorda, jednak cudów nie czynił. Jak można sprowadzić tutaj Harlawów, których jedyny męski przedstawiciel walczy na południu, albo Farwyndów którzy pokazują się na Pyke od święta, i wielu wyspiarzy uważa ich za wymarłych ? Tak czy inaczej Lordowie robili rumor, każdy wprowadził własnych 3 - 4 ludzi do ochrony. Siedzieli oni (lordowie) przy stole z ciemnego drewna, zaś ich ludzie stali pomiędzy nimi a drzwiami.

-Wiec czas zacząć ! - zawołał Rico, maester Greyjoy'a, uciszając tłum. -Jak zapewne wiecie, byłem na uczcie w Winterfell. Po sprezentowaniu mojego uroku osobistego i ekhm, darów, udało mi się zjednać serce pewnej damy, która może zapewnić nam supremację. Pytacie jak tego dokonamy ? Odpowiedź jest prosta, płacimy żelazem ! Jak przewiduje to tradycja, odbierzemy to co nam się należy. Pytacie co nam się należy ? To co miał mój znamienity przodek, Harren zwany czarnym. Ziemie od bliźniaków do Harrenhall, od Farcastle do wysp tarczowych. Większą część tego planu wykonujemy już dziś, gdy młody żniwiarz ograbia Far Island, a ja biorę ślub z lady Tully ! Nie przesłyszeliście się ! Dorzecze będzie nasze, nie stracimy ani żołnierza ! - brzmiał strasznie populistycznie, ale Admirałowie byli nakręceni jak nigdy. Krzyczeli rozweseleni i śmiali się donośnie. Mówili coś o Karpiach, ale to było do przewidzenia. W końcu nawet Nikolaj miał problemy z powiedzeniem jaka ryba znajduje się w herbie Tullych. Tak czy inaczej Admiralicja poprała go całym sercem, paru nawet zaczęło klaskać. Wyciągnęli miecze, rapiery i topory. Chwilę potem jednak zapał w ich sercach ucichł. - Ponadto szykuje się kampania wojenna na brzegach Ziem Zachodu. Turnia, Farcastle i FostFires ! To wszystko będzie płonąć ! - wzdrygnęli się ze strachu przed utrzymywaniem ziem lannisterów przez dłużej niż dwa dni, jednak gdy Nikolaj wyjaśnił że chodzi o grabież, kapitanowie westchnęli z ulgą. Wstali i wysłuchali ostatniego rozkazu. -Statki mają być w gotowości. Stocznie Great Wyk uruchomione. Dostawy drewna z dorzecza przybędą na chwilę po moim ślubie. A statków stracimy wiele, jak i ludzi. Do roboty ! - zakrzyknął i wstał obserwując wychodzących kapitanów. Jego oczy zdradzały podniecenie, ale także wątpliwości. Każdego czasem dopadają. Nikolaj wstał i udał się do komnat prywatnych.

Ciężkim krokiem wsunął się po schodach.

Młody Kraken wszedł do sali wspólnej, uderzając ciężkimi kozakami o wypolerowaną posadzkę. Jego grafitowa peleryna bezwładnie podążała za nim, tym szybciej im szybciej poruszał się Nikolaj. Lord Ansten Harlaw także pojawił się w pomieszczeniu, ubranym będąc w standardową zbroję. Pachołek, jeniec - nazywany na wyspach "Thrallem" zastawiał stół, od jednej strony przylegający do tronu z morskiej skały, z drugiej zaś do 4 rzeźbionych krzeseł na których siedzieli goście Greyjoya. Miejsce pierwszego z gości zajął Lord Dziesięciu Wież, reszta pozostała pusta. Na tronie z Morskiej skały zasiadał nie kto inny, jak okupujący ten stołek od "kilku" lat Nikolaj. Słudzy przynieśli potrawy z zamkowej kuchni- ryby, ostrygi i owoce morza. Na specjalne życzenie Nikolaja zarżnięto też jednego kuca z Harlaw, którego 4 udźce leżały teraz na półmisku po środku stołu. Wyspiarze nie mieli w kulturze jedzenia koniny, jednak kiedy jedzenie owoców morza już ci zbrzydło, a import mięsa jest droższy niż zwykle nie pozostało nic innego.
Nikolaj podparł się łokciem. Miło jest zobaczyć Anstena, jednak wydaje mi się że coś go gnębi. Jakaś kwestia, o której chciałby mi powiedzieć, przedyskutować ją. Ale nie wie jak się za nią zabrać.- Nikolaj napił się spirytusu z kieliszka który podał mu obsługujący stół, po czym rozpoczął rozmowę.
-Wróciłem z wyprawy, byłem w różnych miejscach, przyjacielu. Byłem w Wysogrodzie, w Reach. I na ziemiach zachodu, w Casterly Rock. - zamknął oczy. Zaczął źle, od kwestii którą najbardziej zdenerwuje tradycjonalistycznego wyspiarza, jakim niewątpliwie jest Harlaw. Ale jak to Kraken, musi brnąć w zaparte. -Mamy sojusz z Lannisterami. Wiem co o tym sądzisz, ale zrozum. Zmienił się król na żelaznym stołku, i sojusz z Lannisterami zapewnił mi bezpieczeństwo podczas "wymiany władzy" jak ładnie nazywają to uczeni. Kim jest nowy król? To Daemon Blackfyre, bękart Targeryenów. Nie obchodzi mnie kim jest, ale wyglądał na rozsądnego człowieka.- charakterystyczny błysk w oku - Na na tyle rozsądnego by nie mieszać się w sprawy wysp, tak jak zrobił to jego poprzednik. - Greyjoy zrobił się czerwony i uderzył pięścią w stół. - Ten szczyl wysłał na niebronione wyspy całą królewską flotę, i nakazał Lannisterom zrobienie tego samego. A teraz statki leżą na dnie, zaś sam król zapewne nie żyje. I dobrze mu tak, psiemu synowi!
Uspokoił się, odetchnął. Przestał myśleć o tym, jak bardzo znienawidził człowieka który dotychczas był mu całkowicie obojętny. Bo kimże jest król z drugiego końca świata dla wyspiarzy? Lekceważyliśmy go na tyle długo, że powinien przyzwyczaić się, że wyjścia nie ma. Zawsze przetrwamy, nawet przy pomocy bękartów z ziem zachodu.
-Ponadto pozostaje sprawa hołdu dla nowego króla. Podlegli mu lordowie będą musieli wykonać ten obrządek, nawet jeżeli prywatnie mają go w dupie. Mówiąc "lordowie" mam na myśli zarówno ciebie, mnie, jak i chociażby Lorda Dustina Tyrella. Wszyscy. - uśmiechnął się, i ugryzł udo. Humor powoli wracał do ciała Krakena, a radość z jedzenia przewyższała smutki dyplomacji.
-Przechodząc do przyjemniejszych tematów, Lord Edwyle Stark i jego Podkomendny Nikolai Arryn, do niedawna zwany Namiestnikiem Wschodu. Ci dwaj panowie, a wraz z nimi ich królestwa nie uznali nowego króla. Smutne, ale prawdziwe. Tak więc mam do ciebie pytanie, Anstenie: Chcesz naprawić swoją reputację po Fair Castle?

Ansten dumnym krokiem wszedł za Nikolajem do prawie pustej sali. Nie rozglądał się tylko podążał do na wpół bogato zastawionego stołu by usiąść i zacząć jeść. Każdy by chciał mieć taką możliwość. Nażreć i nachlać się za cudze. Chociaż czy aby na pewno? Przecież to ja płacę te walone podatki, tracę ludzi na pieprzonych wyprawach wojennych i lata życia na morzu. Nikolaj zaczął mówić. Nawijał i nawijał. Gadał po to by wypełniać czas pozostały do zmierzchu. Ansten wysłuchał tylko trzech pierwszych zdań a potem zaczął przysypiać. Ostatecznie zrozumiał króla siedzącego na tronie z morskiej gąbki. Gdy Nikolaj skończył przemówienie Harlaw odpowiedział- To zależy co mam do zrobienia. Podczas twej nieobecności wyklarowało mi się kilka pomysłów i projektów. Powinieneś otrzymać ode mnie wiadomość a jeżeli nie dotarła na czas to tu masz załącznik, który miałeś otrzymać w nieco późniejszej fazie realizacji planu. Ansten wyciągnął z torby pakunek owinięty szara grubą skórą. Nie był on duży a ważył tyle co mały dzbanek wina w gospodzie. Harlaw podał zawiniątko słudze stojącemu obok i polecił podać Greyjoyowi. Mam nadzieję że mu się spodoba. Kopia planów kilku łodzi i rozpiska planów na najbliższe tygodnie. Powinno wystarczyć.

Kraken odebrał teczkę, obejrzał ją. Całkiem ciężka, ciekawe ile tygodni Ansten męczył się żeby to napisać - pomyślał i nabrał powietrza w płuca. Jednak rozmyślił się, i odezwał dopiero po chwili.
-Najpierw popłyniemy do Królewskiej Przystani, po tym objaśnię ci plan. Musimy przecież być pewni, że nie popełnimy gafy politycznej, tak znamiennej dla naszego rejonu przypadłości. - mrugnął. Kończył właśnie pożywianie się, gdy jeden z obsługujących go ludzi nachylił się i szepnął mu parę słów do ucha. Nikolaj przytaknął i gestem odwołał sługę. Poseł od Tullych, a to ciekawe. Pewnie chce obgadać sprawy ślubu, ewentualnie handlu. Dotychczas Pstrągi miały pakt handlowy jedynie ze Starkami - szukają teraz nowych punktów zbytu dla swoich towarów, a ich najwierniejszy sojusznik jest pierwszym kto wpadł im na myśl. Proste i logiczne. Prawda?
Greyjoy skinął do Anstena. -Zaraz powinien przyjść tutaj poseł, postaraj się wyglądać dostojnie i nie przeszkadzać. To człowiek od Tullych.- zamyślił się, i instynktownie poprawił najpierw Naggę, potem kołnierz.
Jeden z parobków migiem przyniósł mu koronę Soli i Skał. Była ładna, ułożona z morskiego drewna. ale Krakena denerwował fakt nieposiadania przez nią żadnego znaczenia, od kiedy to wyspy są pod panowaniem Króla 7 Królestw. Nieważne, sam jej wygląd podkreślał status Nikolaja jako przerażającego władcy Żelaznych Wysp, Lorda Grabieżcę.
Wspomniany Lord Grabieżca siedział teraz na Tronie, przeżuwając ostatki mięsa. Przerażające, prawda?

Ansten bez słowa, jedynie ze skinieniem głowy, przyjął do wiadomości, że nie będą sami w Sali Wspólnej. Sprawdził czy aby na pewno jest gustownie ubrany. Hmm ... nie do końca. Wygląda bardziej jakby wracał z wyprawy kupieckiej. No ale cóż. To tylko ubranie- pomyślał i złapał lichą krewetkę. Nadgryzł ją i zaczął przeżuwać. Nie najgorsza ale jak na królewską kuchnie to nieco za niski poziom, w końcu ja tu przecież nie jestem gościem politycznym tylko przyjacielem władcy. Odwiedziny to nie wizyta służbowa. Co z tego, że obgadujemy sprawy państwowe. A tak właściwie Nikolaju to po co mamy się wybierać do Królewskiej Przystani?- zapytał Harlaw po chwilowym zamyśleniu. To trochę nie jasne- dodał.

Do sali wkroczyła postać w długim, wijącym się płaszczu, który niczym cień spowijał zgarbioną sylwetkę mrocznego wędrowca. Odchrząknął i podszedł bliżej. Blade światło pochodni w sali wspólnej Pyke pobladło jeszcze bardziej, zaś sam gość pozostał tak samo tajemniczy jak wcześniej.
-Nie wydurniaj się Rico, gdzie jest poseł?!- podniósł głos Nikolaj, odsuwając od siebie jedzenie i ignorując pytanie Anstena, na które zdążył odpowiedzieć już wcześniej.
-Czeka na statku, Nikolaju. Liczyłem że wy również znajdziecie się tam kiedy już skończycie ploteczki- Rico zrzucił kaptur i mrugnął. Zamachał do Lorda Harlaw, i kontynuował.
-Nosiciel Korony został przywrócony do ładu... wybaczcie że zaocznie, zostałem wręcz zasypany listami dotyczącymi tego jak prędko musicie się zjawić w Królewskiej Przystani. Pogoniłem nahajką robotników.- zmrużył oczy, oczekując odpowiedzi Nikolaja. W końcu ją otrzymał. -Zuch chłopak. Przynajmniej nie zadawali pytań. - zamyślił się, i gestem okazał swoje zaciekawienie. -Wiesz może gdzie się podziali wujowie? Oddzielili się od nas podczas mojej wyprawy.
-Są na Statku-usłyszał w odpowiedzi. Chwilę potem Kraken już stał. Musiał się przebrać, i przygotować listę rzeczy do wzięcia. Przy odpowiedniej pomocy Rico i Anstena w godzinę wypłyną. Zwrócił się do tego drugiego: - Nowy Król żąda naszej obecności na jego koronacji. I hołdu, tak dla picu. Nie możemy go zawieść, prawda? - błysk w odkrytym oku zdradził, że to będzie coś wielkiego. Oby Ansten załapał że nie chodzi o puszczenie Królewskiej Przystani z dymem, bo byłoby to trochę nietaktowne.

Ansten przysłuchiwał się rozmowie i obserwował jak Nikolaj wychodzi. Uznawszy za stosowne wstał i ruszył do wyjścia. Mijając Rico skinął głową i nie oglądając się ponownie ruszył dalej przed siebie. Wyszedł na dziedziniec. Wciąż było cicho. No ale cóż. Czego innego się spodziewać po mieszkańcach Pyke. Harlaw z niesmakiem pokręcił głową i po krótkiej chwili marszu był za bramą. Jego ludzie czekali. Jak widać nie mieli mu tego za złe. Dobrze wiedzieli, że sprawy polityczne to żmudna robota. Zbieramy się. Trzeba ruszać do portu- powiedział Ansten. Wszyscy pośpiesznie wsiedli na konie. Lord Harlaw dodał- Nie mamy wiele czasu. Ty pojedziesz przodem i dasz rozkaz szykowania okrętu do wypłynięcia. Nie trzeba było mu dwa razy powtarzać. Marynarz pognał czym prędzej przed siebie a Ansten z ludźmi jeszcze chwile poczekali upewniając się że wszystko dopięte jest na ostatni guzik, po czym ruszyli wyboistą drogą.

Wszedł do sali jadalnej razem ze swoimi dwoma przybocznymi. Kirkiem i Howenem, jeden był jego oficerem, a drugi zajmował się organizacją zapasów dla załogi podczas wypraw.
Rozejrzał się wokół, w pomieszczeniu było kilka osób ze służby. Wyłożono trochę morskich potraw, podano pieczoną wieprzowinę i kufel wina.
-Siadajcie, jest kilka kwestii, które wymagają omówienia. - Powiedział do swoich towarzyszy.
Wszyscy trzej usiedli przy stole, Roland nalał sobie kubek wina, po czym wypił go kilkoma łykami i przysunął sobie talerz z wołowiną.
-Nareszcie jakieś normalne mięso, a nie ciągle ryby, ryby i tylko te pieprzone ryby. - Burknął przez zęby, a kawałki mięsa wpadały mu do kubka gdy mówił.
Kirk zaczął się zajadać śledziami, a Howen nalewał sobie już trzeci kubek wina, widocznie dwa nie wystarczył by ugasić jego pragnienie.
Roland przełknął wołowinę, chwycił cały dzban z winem i dopił resztę. Część wylała się na jego ubranie, a reszta na stół i podłogę.
Przetarł twarz ręką, energicznym ruchem wyrzucił resztę potraw ze stołu, to samo zrobił po chwili z kubkami i talerzami, z których jedli jego dwaj kompani.

Wstał na moment i zza pasa wyciągnął spory pergamin, który rozłożył na stole. Była to mapa całego westeros, częściowo zalana winem, które zostawiło odbarwienia w niektórych miejscach.
Usiadł ponownie do stołu, po czym wskazał na Pyke i inne okolice Żelaznych Wysp.
-Wiecie co to jest!? - Uniósł głos spoglądając na Howena i Kirka.
-No Żelazne Wyspy, kapitanie, a cóż innego? - Wtrącił Howen.
-Nie o to pytam kretynie, to Żelazne Wyspy, Żelazne Wyspy, które mają najmniejszą armie w Westeros.
-Ale za to w naszej armii są zatwardziali piraci, a nie jacyś farmerzy. - Dodał Howen.
-Farmerzy czy nie, inni lordowie mają większe armie, niektórzy mają nad nami czterokrotną przewagę. Ale nikt nas nie rusza, nikt nie widzi przydatności w naszych wyspach.
-Do czego zmierzasz? - Zapytał z zaciekawieniem Kirk.
-Zaraz Ci wszystko, wiesz gdzie popłyną Lord Nikolaj? Do Tullych, a osiemnaście jeśli dodasz do czterdziestu pięciu, wtedy wyjdzie sześćdziesiąt trzy. Tak, będziemy mieli do dyspozycji sześćdziesiąt tysięcy żołnierzy, których trzeba tylko dobrze rozdysponować. Co do tego mam pewne plany, a więc ty Howenie, sprawdź ilu zbrojnych możemy załadować na nasze statki.
-Ale teraz, przecież jeszcze nie usłyszałem planu? - Zapytał pirat.
Noga Rolanda poleciała w kierunku nogi od krzesła Howena, a sam pirat spadł na podłogę.
-Jak to mówią, im mniej wiesz, tym dłużej żyjesz. - Howen szybko pozbierał się z podłogi i opuścił pomieszczenie.

Wskazał na ziemie Lannisterów palcem i spojrzał na Kirka. Uśmieszek zniknął z twarzy Rolanda, i została na niej tylko powaga.
-A więc, przechodząc do planu. Jak mówiłem Kirk, wszystko jeszcze wymaga konsultacji z Lordem, ale zamierzam uderzyć na Casterly Rock. Oczywiście szturm na zamek to szaleństwo, ale miasto możemy spokojnie zająć, okopać się i czekać. W tym czasie Tullowie zajmą się resztą Lannisterskich terenów, a my będziemy srać pod ich mury i zabawiać się w ich pięknym mieście.
-To ryzykowane.
-Jak mówiłem, to kwestia do uzgodnienia, a dla niektórych, to kwestia ceny. - Skinął głową w charakterystyczny sposób, a Kirk zrozumiał aluzje, iż może już odejść.
-Wy tam, dawać wieprzowinę i wino. - Krzyknął donośnie, zwinął mapę ze stołu.

Siedział sobie przy stole i dojadał niedawno przyniesioną porcje wołowiny. Rozmyślał nad swoim planem, cały czas denerwował go fakt, iż wiele zależy od tego co zrobi północ. Sojusz z Tullymi dawał im gwarancje wsparcia w wojnie z Lannisterami, o ile do takowej dojdzie. Jednak jeżeli Korona będzie chciała uspokoić Greyjoyów i Tullych, wtedy Północ popierając Korone może wbić im nóż w plecy, i nikt ich z tego nie rozliczy.

Stukał palcem o stół i patrzył się na przeciwko siebie przez dłuższy moment. Wstał z krzesła i ruszył do sali tronowej, gdzie na swoim krześle obok tronu siedział maester.
Z początku Roland obszedł całą salę. Przyjrzał się wystrojowi, dokumentom, które były pozostawione na stole. Dopiero na końcu podszedł do maestra, który czytał jakąś księgę.
Na widok Rolanda odłożył książkę na bok.
-Mogę w czymś pomóc, Panie? - Zapytał starzec dosyć cichym głosem.
-Tak, możesz mi powiedzieć co aktualnie dzieje się w królestwie? Sporo ostatnio spędziłem na morzu i nie jestem jeszcze ze wszystkim zaznajomiony. Zadał pytanie, po czym usiadł w pobliżu maestra i czekał na odpowiedź.

- No cóż... Sporo się dzieje w zielonych krainach... - Powiedział starzec i zarechotał cicho. - Twój kuzyn odwiedził Casterly Rock i zawarł sojusz z Lwami, bojąc się, że flota Róż i Smoków przypłynie im z pomocą i uderzy na Wyspy. Na dodatek siły morskie Lannisterów wzrosły chyba czterokrotnie. Ziemie Burzy wciąż stoją podzielone pomiędzy Tyrellów oraz Martellów. Najwięcej dzieje się w Ziemiach Korony... Targaryenowie zostali obaleni, a na Żelaznym Tronie zasiadł Daemon Blackfyre, Lord Nikolaj popłynął tam złożyć hołd w imieniu Wysp. Wszystkie rody przysięgły wierność koronie, a obecnie w Królewskiej Przystani odbywa się turniej, na którym nowy władca świętuje swoje zwycięstwo.

Słuchał maestra, gładząc się przy tym po swojej brodzie. W pewnym momencie zerwał się z krzesła, po czym chwycił je i rzucił o ścianę. Drewniany stołek rozpadł się na kilka części, a maester prawie podskoczył ze strachu.
-Po jaką cholerę lwom większa flota!? - Wycedził przez zęby zbliżając się do starca.
-Ni... nie wiem, Panie. - Odrzekł przestraszony.
-Nie uprawiają jakiegoś wielkiego handlu morskiego, podpisali z nami sojusz, a mimo to zwiększyli flotę CZTEROKROTNIE, coś mi tutaj śmierdzi. Nadal mamy prawie trzysta statków więcej, ale to tylko drakary. Potrzebny nam plan, dzięki któremu będziemy mogli bronić wysp nie wychodząc z wody.
Strzelił palcami, po czym wskazał na leżącą w rogu deskę, i spojrzał na maestra.
-Potrzebujemy desek, które będą mogły połączyć statki transportowe i galery razem, aby można było między nimi przechodzić, nie pytaj po co, teraz i tak Ci nie powiem.
Skinął głową po czym najszybciej jak mógł wstał ze swojego krzesła i opuścił sale tronową. Roland często bywał impulsywny, i stary maester powinien być zadowolony, iż krzesło nie trafiło w niego.
Muszę się udać do Lannisportu, potrzebny mi dobry powód i zgoda kuzyna. Zakup kilku statków transportowych, to mógłby być dobry pretekst. Lorda Lannistera i tak nie powinno tam być, zapewne również uczestniczy w turnieju. Zostawię tam kilku ludzi, którzy będą dostarczać mi informacji, może nawet kupie kilka transportowców, przydałby się. - Pomyślał.

Kiwnął głowa do kilku osób ze służby i wskazał palcem resztki rozwalonego krzesła. Zaraz zaczęto je zbierać. Tymczasem Roland opuścił sale tronową i udał się do swoich komnat, miał zamiar napisać kolejny list do Lorda Greyjoya.

Wielki Mag Velun idzie po nie zliczonej ilości mostów by dojść do Wielkiej Sali Pyke. W końcu dochodzi do zamku i pyta się wieśniaka czy jest Lord Nikolaj. Wieśniak odpowiada mu że nie ma go ale jest jego brat. Zdanie kończy używając słowa sir. Rekkan odpowiada mu że nie jest żadnym rycerzem. Po nudnym dialogu wchodzi do zamku. Cały zamek był szary ponury i zimny do tej pory Czarodziej nie rozumie tych barbarzyńców w sali spotyka sir Rolanda i mówi do niego:
- Witaj sir to ja mistrz Velun Rekkan. Moje umiejętności zapewne znasz z listów o to mój cennik
Zabicie wielkiego lorda 10 złotych smoków zabicie mniejszego lorda 5 smoków zabicie rycerza 1 smok za dzień uslug biorę 1 smok a reszta gratis. Czym mogę służyć?

Skończył pisać list, i wypuścił kruka przez okno w swojej komnacie. Dopił kielich wina, który stał na stołku, przy jego łożu.
Opuścił komnatę i ruszył na dół, za nim szło jego dwóch przybocznych. Na dole spotkał Velun'a, nie prosił o audiencje tylko po prostu wszedł do zamku pytając o Rolanda, przez co otoczyła go mała gromadka zbrojnych, którzy najchętniej porąbali by go na kawałki za wtargnięcie.
Gestem prawej dłoni Roland dał znak, aby się odsunęli. Wyszedł przed swoich ludzi i spojrzał na Veluna.

-Sir? Chyba mnie z kimś pomyliłeś chłopcze. Masz przed sobą Admirała Żelaznej Floty, na Żelaznych Wyspach ciężko o rycerzy. - Zaśmiał się, a razem za nim kilku żołnierzy. Echo poniosło śmiech po kamiennych ścianach.
-Pijany jesteś, czy nie normalny? Wchodzisz bez żadnej zapowiedzi, i mówisz, że za sześćdziesiąt smoków mogę pozbyć się wszystkich Lordów.

-Jeśli chodzi o wino pije tylko dla towarzystwa. A siła magii i moc R hlora jest potężniejszą niż ci się zdaje Barbarzyńco. A jeśli mnie tak znieważasz i tak cenisz życie tych śmiertelników to dobrze ceny ich przed wczesnego końca egzystencji potrajam. A jeśli jeszcze raz mnie znieważysz poczujesz to o czym mówię. -  Humor zszedł z twarzy żołnierzy. Mag wyprostował się jego oczy zabłysnęły szmaragdem wraz z jego amuletem na szyi i smoczym szponem na kosturze. Podszedł do Ronalda i pokazał że jednak zamiast dość chuderlawej budowy jest równie silny jak większość wyspiarzy. Velun kontynuował:
- Przybyłem tu by rozmawiać z twym bratem , ale się niemile zaskoczyłem. Wrócę tu innego dnia skoro widzę że taki z Ciebie arogant. - Spojrzał złowrogo na Ronalda i zaczął odchodzić.
8)(Przepraszam za buźke nie wiem jak usunąć)

Wysłuchał słów maga, na jego twarzy pojawił się lekki uśmiech. Spojrzał na żołnierzy stojących wokół.  Nie rozumiał, czy jest on pijany, albo głupi. Był też zdziwiony, iż wpuszczono go do zamku od tak sobie. Będzie musiał potem rozliczyć okolicznych gwardzistów, którzy wpuścili tutaj kogoś, kto śmiał oczernić Admirała Żelaznej Floty i członka rodu Greyjoyów.

-Jesteś naprawdę wyszczekany. - Powiedział uśmiechając się do Velun'a.
-Zabijcie go. - Powiedział do żołnierzy, którzy byli wokół niego. Wszyscy momentalnie dobyli broni, Velun był otoczony przez zgraje zbrojnych.
Słysząc syk wysuwającej się z pochwy stali, z pobliskich komnat przyszli kolejni żołnierze. Roland cofnął się parę kroków, zasłaniając się gromadą ludzi.
-Posiekajcie go na kawałki, małe, drobniutkie, cieniutkie plasterki... - Powiedziawszy to przyglądał się żołnierzom, którzy ruszyli na Veluna ze wszystkich stron. Cięcia w jego stronę szły od przodu, z tyłu oraz z lewej i prawej strony. Nie miał czym się zasłonić, nie miał nawet zbyt wiele czasu by dobyć broni.

Odsłonił kawałek futrzanego płaszcza, i wyjął jeden ze swoich sztyletów, ten najkrótszy. Zaczął nim wydłubywać resztki kolacji, które zostały między zębami.
W głębi był bardzo zadowolony, dawno nie miał okazji popatrzyć na czyjąś śmierć, a był to jeden z niewielu widoków, który zadowalał go prawie tak bardzo jak torturowanie jeńców.

Żołnierze nacierali z każdej strony, mag nie zdążył zareagować. Kilka cięć w plecy powaliło go na kolana. Jego skórę co chwilę przecinał miecz, topór, lub buzdygan.
Roland stał spokojnie i dłubał sztyletem w zębach. Widział, że mag może zaraz umrzeć od odniesionych ran.
-Przestańcie, cofnąć się. - Krzyknął do swoich żołnierzy.
Posłusznie wykonali rozkaz i odsunęli się od ciężko rannego Veluna. Nadal jednak trzymali swoją broń tuż przed twarzą na wypadek, gdyby mag próbował jakiś sztuczek.

Roland przestał dłubać w zębach i ruszył w stronę Veluna, który leżał na podłodze. Spojrzał na niego i chwycił go lewą ręką za głowę, podnosząc ją do góry.
Wprawnym ruchem rozciął jego gardło, po czym wyrzucił sztylet z prawej ręki, włożył ją do gardła i przez ranę na szyi wysunął jego język.
-No i co Wielki Czarodzieju? Już nie jesteś taki wygadany. - Obrócił od trupa, zabrał swój sztylet i ruszył w kierunku swoich komnat.
-Spalcie go na miejscu, szkoda takie coś do morza wrzucać, Utopiony Bóg mógłby poczuć się urażony.

Wszedł do swojej komnaty, zamknął za sobą drzwi i usiadł przy stoliku, gdzie paliło się kilka świec. Nalał sobie kubek wina, i wypił go kilkoma większymi łykami.
Rozłożył ponownie mapę Westeros przed sobą i zaczął myśleć nad swoim dalszym planem działania. Miał też zamiar wysłać potrzebne informacje do Nikolaja, więc wyjął kawałek papieru i zajął się pisaniem kolejnego listu.

Ty to głupi jesteś z takimi ranami to by gowno ze mnie zostali ręką npga mózg na ścianie...

Obudził się dopiero wieczorem, po swojej drzemce, którą uciął sobie w południe. Wyjrzał przez okno, na zewnątrz było już ciemno, a jedynie światła pochodni oświetlały pobliskie ulice i zamkowe mury.

Wyszedł ze swojej komnaty i skierował się do pokoju maestra. Miał dla niego kilka instrukcji oraz również kilka ważnych wiadomości.
Starzec akurat przeglądał jakieś dokumenty, jednak odłożył je na bok i ukłonił się gdy Roland wszedł do pomieszczenia.
-Co Cie do mnie sprowadza, Panie? - Zapytał.
-Przekaż naszym budowniczym, żeby rozpoczęli budowę dziesięciu galer oraz transportowców. W sumie dwadzieścia statków. Gdy tylko to skończą niech zaczną dyskretnie budować trzy wieże oblężnicze, każda z wież ma być podzielona na dwie części, aby można je było załadować na statek i szybko poskładać gdy dobijemy do brzegu. - Usiadł na krześle i spojrzał na maestra, który zapisywał sobie rozkaz jakie właśnie wydał mu Roland.
-Wyruszam na Północ, sporządzisz dla mnie umowę handlową, całe nasze zapotrzebowanie na żelazo i inne minerały będzie teraz zaspokajać północ, co uniezależni nas od Zachodu i innych krain lojalnych koronie. - Stuknął kostkami palców w stół, a maester lekko się poderwał. Pobudził tym trochę starca do działania. Zaraz zabrał się za zapisywanie umowy.

Roland opuścił jego sale i skierował się do portu. Po drodze zgarną Kirka, swojego oficera.
-Każ szykować okręt, niedługo wypływamy, przekaż też wszystkim innym kapitaną, iż oczekuje w gotowości 20 galer i 100 drakarów, które popłyną ze mną na Północ.

W dużej sali zgromadzili się wszyscy Lordowie Żelaznych Wysp. Harlaw, Orkowood, Boltley, głównie te rody miały najwięcej do powiedzenia, jednak pomniejsi chorąży również chcieli poznać plany nowego Lorda Żelaznych Wysp.
Roland zasiadł na krześle z podwyższeniem, napił się trochę wina i zapoznał Lordów z kilkoma zmianami jakie zamierza wprowadzić. Pierwszą rzeczą był zakaz jakiegokolwiek rabowania bez jego zgody.
-A teraz przejdźmy do rzeczy. - Wstał i spojrzał na stół, na którym rozłożono mapę Westeros oraz sąsiadujących z nim wysp, był też na niej kawałek Essos.
Przekierował palce na Lys, po czym uderzył pięścią w miejsce wyspy.
-Widzicie tą małą wyspę!? To tutaj znajduje się Lys, duże miasto, obsrane złotem i chronione przez prawie dziesięć tysięcy mieczy. Ich flota, to ponad 200 galer. - Lordowie powoli wpadali w zaniepokojenie. Nie wiedzieli czy Roland sugeruje rabunek Lys.
-Pewnie pierwsze co wam przychodzi do głowy to grabież tego miasta. Ale NIE, od teraz Wyspy nie będą grabić. - Oparł obie dłonie na stole i spojrzał kolejno w oczy każdego z lordów.
-Od dziś Żelazne Wyspy będą podbijać, aż do dnia, w którym każda wyspa będzie należeć do Żelaznych! Mamy najpotężniejszą flotę jaką widział świat, a będzie ona jeszcze większa, nasi ludzie są żądni krwi, którą dostaną gdy dobijemy na brzeg! Daje wam tydzień na przeprowadzenie mobilizacji wojsk, za tydzień o świcie wypływamy do Lys, ugną kolana albo stracą głowy! - Uderzył w stół aby podkreślić swoją wypowiedź, a Lordowie wstali i krzyknęli kilka aprobujących go haseł.
Roland odszedł od stołu i udał się do swojej nowej komnaty. Kazał służbie zabrać rzeczy Nikolaja gdy tylko przypłynął na Pyke. Musiał poinformować Tullych iż ślub odwołany.