Główna Brama

Plany Daemona uległy zmianie po otrzymaniu raportu od Samuela Stone ze stolicy. Smok miał nadzieję na poparcie zarówno Greyjoyów, jak i Lannisterów. Lwy jednak były zainteresowane wyspami, a to wszystko zmieniało. Na szczęście Casterly Rock leżało na drodze pomiędzy Tarbeck Hall i Castamere, dlatego odwiedziny u złotowłosych nie były problemem. Czas odwiedzić starego przyjaciela. Smok i jego towarzyszka podjechali pod bramy stolicy Zachodu. Masywne wrota, rzeźbione w litej skale były oczywiście zamknięte, ale na górze dało się dostrzec wartowników.
- Stać! Kto zbliża się do bram Casterly Rock!?
- Zawiadom swojego pana, że przybył jego przyjaciel sir Hugh spod Sosny! I lepiej się pośpiesz przyjacielu, Lord Ordo nie będzie szczęśliwy jeśli każemy mu czekać!
Widać było, że wartownik niechętnie udaje się w stronę twierdzy, ale powołanie się na jego pana wyraźnie go przestraszyło. Lepiej nie ryzykować gniewu lwa, prawda?

Wreszcie przybyli, Lord Ordo Lannister wraz z kuzynem Jasonem. Towarzyszyli im też Lord Dustin Tyriell i Lord Eliah Martell, goście ale i partnerzy. Jak lubił ich postrzegać Ordo. Teraz w jego domu znajdowały się głowy wielu znacznych rodów, i pretendent do tronu. Miał w porcie królewska flotę i skrybę który dopracował podpis Greyjoya. miał w ręku wszystkie potrzebne karty, a w dodatku gra toczyła się na jego podwórku. Mogło się okazać że nawet połowy z przygotowanych Asów nie będzie musiał ujawniać.
-Przygotować kolejne dwa pokoje gościnne, na miarę naszych gości. Lorda Tyriella i Lorda Martella.
Celowo nie użył imin, służba nie znała się na polityce, nie wiedziała kto jest Lordem, a kto synem Lorda. Siedem wielkich nazwisk rozpoznawali jednak bez problemu, a ton głosu Orda wskazywałł na pozycje jego gości.
-Jason, wierzę że zajmiesz sie swoimi sprawami. My ruszamy do sali tronowej. Będzie można tam porozmawiać w spokoju na kilka istotnych tematów. Chyba że wolicie najpierw odpocząć?
Zapytał zatroskanym głosem spoglądając na dopiero co przybyłych Dustina i Eliaha.
-Nie chcę was ciągać na rozmowy jeśłi jesteście znużeni podróżą. Jasny umysł będzie bardzo istotny.

Po chwili dotarli do zamku, Dustin słuchał jak Ordo wydaje rozkazy swoim ludziom wciąż zastanawiając się co Lew zaplanował. Pretensje do tronu... Czyżby odwiedził go jeden z Targaryenów?
- Prowadź do sali tronowej przyjacielu. Odpoczęliśmy wystarczająco podczas podróży i nie możemy się doczekać odkrycia tajemnicy.

W towarzystwie Orda i lordów Jason zbliżył się traktem z Lannisportu do Casterly Rock. Zamek wznosił się imponująco nad ich głowami tak, jak po raz ostatni, gdy Jason wyjeżdżał z niego w stronę swego rodzinnego miasta z rozkazami od kuzyna dotyczącymi audiencji u króla.
- Tak, kuzynie, teraz zajmę się swoimi sprawami. Dobrze było was poznać, lordowie - rzekł do Dustina Tyrella i Elijaha Martella. Gdy wymawiał słowo "swoimi", na jego ustach zagrał ironiczny uśmieszek. To nie były tylko jego sprawy, to były sprawy całego rodu oraz jego lorda, Orda.
Pożegnawszy się z nowymi znajomymi i kuzynem, przejechał przez bramę, gdzie oddał konia chłopcu stajennemu. Udał się do wnętrza zamku, nadal uśmiechając się do siebie.

Elijah pożegnał Jasona Lannistera gestem głowy po czym spojrzał na Lorda Ordo i powiedział:
- Prowadź Lordzie, prowadź. Przyznam że ciekawość trawi mnie od środka.
Elijah nie kłamał, był bardzo ciekawy co czai się w paszczy lwa, i kto może mieć pretensje do tronu? Kto na tyle wpływowy aby uzyskać poparcie Lannisterów?

Jason szybko uwinął się z pakunkami, każąc służącemu przytroczyć je do siodeł, które naszykował stajenny. Konie były piękne, czystej krwi ogiery. Dla siebie przyszykował swego ulubionego Porcellusa, dla kuzyna wyciągnął jednak wspaniały i wytrzymały okaz o ciemnej niczym węgiel maści. Nie zaniedbał również rumaków lorda Tyrella i księcia Martella.
Gdy liczna grupa służących zajęła się przytwierdzaniem dobytku do boków jucznych koni, spojrzał w kierunku wyjścia z twierdzy, oczekując szlachetnych gości i pana na Casterly Rock.
Gdy wszyscy się zebrali, Jason wskoczył na konia. Obejrzał się na pozostałych, by sprawdzić, czy na pewno nikogo nie brakuje, i wyjechał w świat.

Ordo wyszedl oblepiony tmulem doradcow. Gdy tylko dowiedziano sie ich rychlo ma brac slub tloczno zrobilo sie wokol od pochlebcow i dobrych dusz chcacych cod doradzic i pomoc w organizacji. Faktem jest ze slub tej kategorii nie moze byc zwykly, to wielkie wydarzenie. Nie tylko dla dwojga ludzi, ale i dla dwoch wielkich rodow, a z nimi calego krolestwa. Lord odganial sie od nich jednak jak od robactwa. Nie chcial nawet sluchac ich uwag i propozycji. Nie wypadalo tez bezczelnie ich odprawiac. Wiec gdy stanal naprzeciw powozu ozjamil
-Moi mili. Dziekuje za przybycie. Ale dluga droga mnie czeka, a i odpoczac musze. Mozecie odejsc, lub sami ruszyc w droge, mi towarzyszac jako goscie.
Szlachta byla leniwa, i nie ruszala sie z zamku gdy nie bylo takiej potrzeby. Wszyscy dworzanie po tych slowach zawrocili. Mlodzi przedstawiciele rodow podleglych lannisterom zwietrzyli jednak okazje i postanowili wyruszyc. Moze sie ich dostrzerze?
-Ruszamy jak tylko stawia sie pozostali Lordowie.

W niedługi czas po tych słowach mogli ruszyć. Wszyscy spodziewali się takiego obrotu spraw, więc nie było problemów, a akcja przebiegła sprawnie. Wyjechały cztery karety. Trzy z nich wiozły odpowiednio: Lannisterów, Martella i Lorda Dustina. Czwarta Kareta przeznaczona była dla innych ważniejszych gości, którzy mogli chcieć udać się wraz z lordami do stolicy. Za nimi jechali konno grupka szlachty, a karawanę zamykało wojsko. Tak z przodu, jak i z tyłu jechali zbrojni rycerze, by zapewnić bezpieczeństwo od wszelkiego zagrożenia. Wyprawa nie była duża. Znaczna część najważniejszych oficerów dostała polecenie udania się do Królewskiej Przystani, by uczestniczyć w ceremonii, w ślubie Lorda Orda i Lady Alys. Dostali jednak zaproszenia na datę o kilka dni opóźnionioną względem królewskiego zaproszenia skierowanego do Lordów.
Droga była długa, choć nie przesadnie. Czas umilano sobie gawędami i rozważaniami, a także snuciem nowych planów. Wszystko to w oczekiwaniu na dotarcie do Królewskiej Przystani.