Królewska Brama

Lord Brynden, razem ze swoją gwardią, wjechał przez Królewską Bramę do Królewskiej Przystani. Z podziwem patrzył na kratę i ciężkie drzwi. Pozdrowił załogę na bramie i przyśpieszył. Jechali, a raczej pędzili, ulicą, by znaleźć się jak najszybciej w Czerwonej Twierdzy. Mieszczanie ustępowali im szybko, by nie zostać stratowanym. Lord praktycznie nie zwracał uwagi na drogę. Po prostu jechał i skupiał wzrok na Czerwonej Twierdzy. Gdy byli już blisko zwolnili.

Daenerys spacerowała akurat po ogrodach, gdy w pewnym momencie jej spokój zakłóciły dwie służki, które wręcz wparowały przed jej fioletowe oczęta. Targaryenówna była zaskoczona, na jej twarzy ewidentnie było widać zdziwienie. O co może chodzić? Coś się stało?
- Pani! - zawołała jedna z nich, oddychając ciężko od biegu - Lord Baratheon przyjechał!
- Bez zapowiedzi! - druga wtrąciła pierwszej, kładąc dłoń na biodrze.
- Tak! Król rozkazał, abyś to Ty, księżniczko go powitała! - tak szybko jak to powiedziały, tak szybko zniknęły z ogrodów. Dany była przerażona. Nigdy nikogo nie witała, zawsze robił to jej ojciec bądź brat, który jeszcze był dziedzicem. W dodatku była zaskoczona wizytą Lorda z Krainy Burz, w końcu kto od tak przyjeżdża bez zapowiedzi? To musiało być coś ważnego. Srebrnowłosa szybko udała się do bram Czerwonej Twierdzy, gdzie wyszła naprzeciw orszakowi Baratheona. Ich oczom ukazała się niewielka osóbka, o jasnej, zadbanej skórze odziana w delikatnie przeźroczystą, granatową suknię. Valyriańskie włosy miała luźno rozpuszczone, a na tyle powstał niewielki warkoczyk. Jej policzki delikatnie barwiła czerwień, ponieważ była zawstydzona. Nie wypadało, ale cóż zrobić? Prawa natury. Wolno stąpała w ich stronę, a zatrzymała się, gdy Lord Brynden zrobił to samo. Miała wypowiedzieć pierwsze słowo, gdy jej głos zadrżał. Zaparła się jednak w sobie i powiedziała.
- Witamy cię w Królewskiej Przystani, Lordzie Baratheon. Jesteśmy jedynie zaskoczeni niezapowiedzianą wizytą - powiedziała dosyć wolno i spokojnie, choć w jej oczach malował się strach. Odetchnęła z ulgą po wypowiedzianych słowach, to i tak było dla niej za dużo.

Lord zsiadł z konia i podał lejce giermkowi. Gdy stanęła przed nim młoda Targaryen'ówna, zarumienił się. Miał na sobie skórzane buty sięgające do połowy łydki, skórzane spodnie, czarną koszulę i czarny kubrak, którego guziki wyrzeźbiono na kształt jelenich łbów ze złota, a na jego złotym płaszczu pysznił się czarny jeleń w koronie. Poprawił kołnierz w miejscu gdzie go uwierał i ukłonił się Daenerys, po czym delikatnie ucałował jej dłoń. Po wszystkim spojrzał na nią, z lekkim uśmiechem i rzekł:
- Spotkać tak piękną kobietę w naszych czasach to prawdziwy cud. Proszę o wybaczenie za to, że przyjechałem bez zapowiedzi, ale chciałem porozmawiać z Królem, bądź Namiestnikiem o pewnej ważnej sprawie.

Uśmiechnęła się uroczo, gdy poczuła na parę chwil dotyk jego ust na swej dłoni. Co prawda nie był to pierwszy raz, gdy całowano ją w dłoń, jednak zawsze było to miłe uczucie. Nigdy nie widziała Lorda Baratheona, teraz dopiero zobaczyła, że był przystojnym młodzieńcem. Ciekawiło ją jedynie, jaką ma sprawę... jednak nie była wścibska, aby się o to dopytywać. Zaczerwieniła się bardziej, gdy usłyszała od niego komplement. Doprawdy zrobiło jej się miło na sercu. Dziękuję za komplement - powiedziała delikatnie drżącym głosem - Oczywiście, pozwoli Lord, że zaprowadzę do Króla... Po tych słowach poprowadziła Bryndena do Sali Tronowej, gdzie na Żelaznym Tronie zasiadał jej brat Jaehaerys.