Obóz Dzikich

Theomar stał spokojnie oparty o smukłą sosnę, przyglądając się obozującym ludziom. Wielu z nich rozbiło namioty ze skór, inni zaś zbudowali proste szałasy. Stone obserwował zarówno mężczyzn ćwiczących na uboczu, jak i rozbiegane dzieci. Kobiety zajęte były oprawianiem dopiero co upolowanych zwierząt bądź produkcją nowych strzał. Zwyczajny dzień w obozie dzikich. Nic szczególnego nie działo się tego dnia, no może poza tym, że jednego z dzieciaków rozszarpał niedźwiedź, ale takie sytuację się przecież zdarzały. Theomar co prawda słyszał dziwne pogłoski o opuszczonych osadach, ale nie chciał na razie, by wiedział o tym ktoś poza nim i jego kilkoma zaufanymi ludźmi. Nie zamierzał siać niepotrzebnej paniki, póki nie będzie miał twardych dowodów.

Zdrajca z Nocnej Straży jechał przez Nawiedzony Las od dłuższego czasu, gdy w końcu dostrzegł dym unoszący się znad ognisk. Powoli podjechał do obozowiska dzikich, na skraju polany gdzie rozbijali obóz stał oparty o sosnę człowiek. Zdrajca machnął do niego i krzyknął:
- Witaj! Nie przybyłem tu walczyć! Wiozę dary i dobre wieści dla twego ludu od mojego Pana, Jurgena Gromowładnego, Regenta królestwa na południe od Muru.
Po tych słowach zsiadł z konia i skierował się powoli w stronę mężczyzny czekając co ten odpowie.

Theomar spojrzał się ze zdziwieniem na nieproszonego gościa. Wrona, tak? Ci idioci, których postawiłem na warcie, oczywiście nic nie zauważyli... Stone machnął ręką na kilku mężczyzn ćwiczących nieopodal. Dzicy prawie natychmiast stanęli za nim, trzymając w ręku broń. Sam zaś wyprostował się, splunął na ziemię, po czym rzekł do przybysza:
-A co nas obchodzi jakiś pieprzony Jurgen?!
Zamyślił się przez moment. Może i Theomar Stone miał coś z szaleńca, ale na pewno nie z głupca. Dlaczego bowiem brat z Nocnej Straży miałby ryzykować życie spotkaniem z dzikimi? Musiała być to naprawdę bardzo ważna sprawa.
-Z drugiej strony samotna wrona nie postępowałaby w ten sposób... Gadaj, co masz do powiedzenia, tylko nie próbuj robić żadnych sztuczek... Bo powiedzmy sobie szczerze, wrono, jesteś teraz zdany na naszą łaskę...
Stone nie powiedział już nic więcej, uśmiechnął się tylko złowieszczo.

Zdrajca spodziewał się, że dzicy będą podejrzliwi. W stolicy mówili mu, że zadanie nie będzie łatwe, ale nagroda była wysoka, a za otrucie Rosha Starka pewnie dostanie premię. Uniósł ręce do góry tak żeby zobaczyli, że nie jest uzbrojony.
- Nie jestem wroną! Miałem udawać jedną z nich aby wykonać moją misję. Chce wam przekazać radosną nowinę, Nocną Straż zdziesiątkowała przygotowana przeze mnie trucizna. Mur nigdy nie był tak łatwy do zajęcia jak teraz. Jednak nie jesteście zjednoczeni, ktoś musi zostać Królem za Murem i poprowadzić was na południe. Dlatego przywiozłem dary dla waszego wodza aby mu to ułatwić. - Wskazał na konie. - Na koniach jest szkatułka ze złotem i trochę dobrej broni z kutej na zamku stali, a także futra oraz leki. Przyda wam się to, możecie zabrać też tego konia bez siodła, Straży nie będzie już potrzebny.

To, co powiedział posłaniec, zaciekawiło Stone'a. Król za murem? Cóż, głupcy nie wiedzą, co robią...
-To naprawdę interesująca propozycja, fałszywa wrono. Chciałbym tylko wiedzieć, jaki cel ma w tym twój pan, ten Jurgen czy jak mu tam było, hmm? A swoją drogą, musi nieźle ci płacić, skoro zgodziłeś się wykonać dla niego tak niebezpieczną misję. To czyste szaleństwo - powiedział. Theomar przez cały czas obserwował twarz nieznajomego, próbując wyczytać z niej jakąś dodatkową informację.

- Mój pracodawca płaci mi wystarczająco dużo. Co do jego motywów, powiedzmy, że nie przepada za Starkami, a ich ziemie pierwsze staną na waszej drodze gdy sforsujecie Mur. Byłby niezwykle szczęśliwy gdybyście nie żałowali sobie łupienia, gwałcenia i mordowania. - Przybysz uśmiechnął się. - To jak? Wygląda na to, że ty tu rządzisz. Bierzecie sprzęt czy nie? Muszę jeszcze prześlizgnąć się na drugą stronę Muru, a tym razem nie będzie to łatwe. Wyjeżdżając zabiłem wronę, na pewno mnie szukają. To jak będzie?

-W takim razie dobrze, powiedz swojemu panu, że dostanie to, czego chcę. Niech tylko nie przerazi się, gdy moi dzicy staną po drugiej stronie muru. Z chęcią weźmiemy też to, co nam przywiozłeś, fałszywa wrono - Theomar uśmiechnął się, jednak po chwili spoważniał - A teraz zabieraj się stąd. Sam mówiłeś, że wrony cię szukają, a my nie chcemy tu nalotu czarnych braci. Powodzenia, fałszywa wrono...

Zdrajca zdjął ze swojego konia rzeczy dla dzikich, drugiego im zostawił. Teraz udam się do Zatoki Fok i poczekam na transport, bułka z masłem. Odjeżdżając odwrócił się jeszcze i krzyknął do dzikiego:
- Powodzenia, Królu za Murem!

Po wielu dniach ciężkiej wyprawy na południe od strony rodzinnej osady w końcu Gembak dostrzegł ogień gdzieś około pięciuset stóp od jego grupy.Dziki zafascynowany tym odkryciem pospieszył w stronę dymu ponieważ wiedział,że jest to ogień dzikich ponieważ wrony tak daleko się nie zapuszczają.Po paru minutach doszli do obozowiska.Jeden z obozu dzikich pełniący warte zapytał ich spokojnie z mieczem na rękojeści:
-Skąd przybywacie ?
Gembak odparł:
-Z dalekiej północy.
Na to strażnik:
-Wchodźcie.Przydadzą nam się nowi ludzie.
Dziki wraz ze swoją grupą weszli spokojnie na teren obozu dzikich rozstawiając tam własne proste namioty ze skór zwierząt.

Po rozbiciu prowizorycznych namiotów z dalekiej północy przybywa posłaniec mówiąc do grupy:
-Gdzie jest wasz dowódca ?
Gembak po tych słowach wychodzi naprzeciw niego i mówi:
-Tutaj ! Czego chcesz !?
Posłaniec dzikich odsunął się krok do tyłu trzymając prawą dłoń na rękojeści swojego miecza.Gembak zauważył jego odruch i powiedział:
-Spokojnie ! Walczymy w tej samej sprawie.
Posłaniec nadal niezapokojony nie spuszczał dłoni z rękojeść i powiedział niepewnym głosem:
-Mój ojciec wysłał mnie na południe abym powiadamiał każdego napotkanego zdolnego do walki wojownika,że potrzebni są ludzie w "Pięści Pierwszych Ludzi".
Gembak ucieszył się tymi słowami ponieważ wiedział,że Królowa zorganizuje jakieś większe przedsięwzięcie i powiedział do swoich wojowników:
-Tak ja słyszeliście ! Potrzebują Nas ! W końcu szykuje się jakaś większa wyprawa ! Ruszamy natychmiast !