Komnata Królewska

Daemon otworzył oczy chwilę po siostrze, obudziła go, gdy się przeciągała. Spojrzał na leżącą obok drobną osóbkę, objął i pocałował w czółko.
- Dzień dobry Saph. Noc... pełna wrażeń, nieprawdaż? - Powiedział lekko zmieszany, przytulając siostrę.
Chwilę jeszcze tak poleżał, ale przypomniał sobie, że jest dziś kilka rzeczy do załatwienia. Po pierwsze miała dziś przybyć ich matka, a po drugie, przy odrobinie szczęścia zjawić powinien się już Lord Greyjoy. Z krakenem na pokładzie mogliby zaczynać. Popędzany przez te myśli Smok niechętnie podniósł się i ruszył w kierunku szafy, aby znaleźć sobie jakieś ubranie.
- Niestety musimy wstawać. Niedługo powinna przypłynąć mama i wypadałoby ją powitać. - Dae zerknął na Saph, która za jedyne dostępne tu ubranie miała suknię z zeszłej nocy. - Wydaje mi się siostrzyczko, że możemy już przenieść tutaj wszystkie twoje rzeczy. Co ty na to?

Uśmiechnęła się do brata rumieniąc lekko. Na wspomnienie minionej nocy... rumieniec zdecydowanie się pogłębił. Dopiero teraz naszły ją wątpliwości. W sumie powinni poczekać do ślubu. No i nie wiadomo co matka powie na ich zaręczyny. I różnych takich kwestii było sporo. Ale po przytuleniu przez Daemona jakoś to wszystko gdzieś uleciało. W końcu go kochała... nie to się najbardziej liczyło? Niechętnie podniosła się, gdy smok poszedł się ubierać. Dopiero wtedy trochę się speszyła i zakryła kołdrą, chociaż po takiej nocy było to nieco dziecinne.
-Chyba powinniśmy... przyniósłbyś mi tutaj jakąś suknię? Obojętnie jaką... - raczej w negliżu do swojego pokoju nie pójdzie, chociaż chyba szczególnego sprzeciwu by to nie budziło, no a założyć znów tę samą sukienkę też jej się nie podobało.

Uśmiechnął się rozbawiony, gdy siostra speszyła się i zakryła kołdrą. Bo teraz, to już właściwie po co?
- Oczywiście kochanie. - Powiedział, po czym szybko dokończył się ubierać i wyszedł z pokoju. Po uśmiechach na twarzach wartowników domyślił się, że koledzy z nocnej zmiany musieli im wspomnieć o kilku rzeczach.
Po kilku minutach znalazł pokój Saph, wybrał jedną z sukni i ruszył w drogę powrotną. Przy okazji złapał na korytarzu jednego z giermków i kazał mu zająć się spakowaniem rzeczy siostry oraz przeniesieniem do jego komnaty. W końcu i tak ostatnie noce spędzali u niego, więc mogą już równie dobrze razem zamieszkać. Wkrótce wrócił jednak do pokoju i sprezentował siostrze suknię.
- Może być? Mam nadzieję, że wybrałem odpowiednią. - Powiedział niepewnie, w końcu z kobietami nigdy nie wiadomo. - Myj się siostrzyczko i ubieraj. Tuż po śniadaniu wyjeżdżamy po mamę do portu, oczywiście bez przesadnego pośpiechu.

Saph czekała grzecznie na łóżku. W sumie na samą myśl, że wartownicy mogli słyszeć różne rzeczy w trakcie nocy miała ochotę wyjść dzisiaj przez balkon... i w ten sam sposób wrócić. No bo po co drzwi? To takie staromodne. Akurat tak rozmyślała przygryzając bezwiednie wargę, gdy wrócił Daemon... z całkiem nieźle wybraną sukienką.
-Może, w końcu cię w tym wyuczę braciszku - uśmiechnęła się.
Jakoś też się przełamała i wstała, zostawiając kołdrę na łóżku. Jednak gdy brała sukienkę i szybciutko szła do łazienki na jej policzkach widniał mocny rumieniec. Dopiero po zamknięciu drzwi poczuła się znów swobodnie i zaczęła się spokojnie szykować, co zajęło jej nieco czasu. W końcu jednak wyszła gotowa, ubrana, no i uśmiechnięta.
-To jak braciszku, idziemy?

Ufff... Sukienka jest w porządku. Pomyślał, gdy siostra nie zaprotestowała na jego wybór i odpowiedziała uśmiechem. Widać było, że Saph trochę się peszy, jednak w końcu wstała pozostawiając kołdrę na łóżku, zabrała sukienkę i znikła w łazience, rumieniąc się przy tym mocno. Mrau. Daemon uśmiechnął się rozbawiony, widząc zachowanie siostry i usiadł na łóżku czekając, aż będzie gotowa. Po kilkunastu minutach już ubrana i czysta Saphira ponownie zaszczyciła go swoją obecnością.
- Wyglądasz jak zwykle przepięknie siostrzyczko. - Oznajmił całując Saph, po czym objął ją i poprowadził do sali jadalnej.

Gdy przyszli do pokoju pozostało niewiele czasu do przygotowywań... przynajmniej dla Saph. Dlatego praktycznie z miejsca pobiegła do łazienki i okupowała ją ponad pół godziny. Daemon powinien się przyzwyczajać, tak to już jest, kiedy mieszka się z kobietą. Oczywiście zapomniała wcześniej zabrać ubrań, więc później wybiegła w samym ręczniku i w lekkim popłochu szukała ubrań. A nie było to zadanie łatwe, skoro przenosiła je służba i nie miała pojęcia jak są teraz poukładane. Kiedy w końcu dorwała co chciała... łazienka znów była zajęta, tym razem na nieco krócej, bo dziesięć minut. Tak. Tylko dziesięć. Niech się smok cieszy. Gdy w końcu wyszła mieli jeszcze kwadrans do wyjścia. Saph zaprezentowała się w sukni w rodowych barwach, z którą idealnie współgrał pierścionek zaręczynowy.
-... i jak braciszku? Podoba ci się? - spojrzała na niego niepewnie.

Daemon nie martwił się tym, że siostra zajęła łazienkę na tak długo. On w tym czasie przygotował ubranie dla siebie, chociaż "przygotował" może być lekką przesadą. Smok stwierdził, że najlepiej czuje się w zbroi i dlatego właśnie swój czarny pancerz przyszykował. Po tym przysiadł na łóżku i czekał, aż Saph się przygotuje, uśmiał się trochę, gdy wybiegła w ręczniku szukać sukni. Dziesięć minut po tym siostra wyszła, ubrana w suknię w barwach rodowych i zaprezentowała się bratu.
- Wyglądasz cudownie. - Powiedział podchodząc i całując ją w usta. Chwilę jeszcze trzymał ją w ramionach, patrząc w jej oczy. Czas jednak naglił i choć chciał zostać tu z siostrą, musiał się pośpieszyć. - Teraz jednak pozwól mi się wystroić.
Po tych słowach wszedł do łazienki na dosłownie pięć minut, po czym szybko przywdział zbroję. Już w czarnym pancerzu i z Blackfyrem u boku podszedł do siostry.
- Idziemy? - Zapytał, a gdy odpowiedziała mu uśmiechem objął ją i ruszyli do sali tronowej.

Smoki po uczcie udały się do komnaty i choć Daemon wolałby nie zajmować się już dzisiaj niczym, wciąż pozostała jednak jedna rzecz do załatwienia. Poseł z Północy chciał prywatnej audiencji. Nowy król usiadł za biurkiem, a obok niego zasiadła jego przyszła królowa. Wezwany do komnaty został też Martin Rivers, najbardziej zaufany człowiek i prawdopodobny Lord Dowódca Gwardii Królewskiej, który stanął za plecami Deamona. Po chwili straż wpuściła posła z Północy.

- Wasza wysokość, lady. - Przywitał się z nowo koronowanym królem oraz jego siostrą, po czym usiadł na krześle naprzeciwko Deamona.
- Mój senior, Edwyle Stark przesyła gratulacje z objęcia tego znakomitego urzędu, prezent niedługo powinien dojść do Królewskiej Przystani. Pragnie też zaznaczyć, iż Północ nie pokłoniła się ówczesnemu królowi Odynowi, a nawet prowadziła z nim wojnę. Także wysyła propozycję pokoju wraz z prośbą o następujące ulgi dla Północy jako zwieńczenie pokoju królewskiego i klęknięcie przed Żelaznym Tronem. - Poseł wyjął listę.
- Po pierwsze, możliwość tytułowania się Królem Zimy, jako że Północ jest jednym z siedmiu królestw. Po drugie, autonomia polityczna i ekonomiczna. Po trzecie, brak angażowania armii Północy w konflikty wewnętrzne pozostałych regionów. Po czwarte pomoc w sprowadzeniu narzeczonej mojego pana do Westeros oraz ukaranie porywaczy. Po piąte, bezpieczeństwo ówczesnego młodocianego króla. - Poseł skończył mówić i wyczekiwał odpowiedzi króla.

Daemon oparł się na krześle i złożył ręce w mostek.
- Jesteśmy wdzięczni za gratulacje Lordzie. Teraz przejdźmy do warunków. - Smok westchnął. - Od czasu Aegona Zdobywcy jest tylko jeden król w Westeros, Starkowie z Winterfell klęknęli przed nim i złożyli na jego kolanach swoją koronę, tak też pozostanie, albowiem żaden z Wielkich Lordów nie tytułuje się królem, ponieważ królem nie jest. Twój Pan jednak jak najbardziej pozostanie Namiestnikiem Północy. Punkt drugi, autonomię polityczną i ekonomiczną Północ zachowa taką samą jak każda część królestwa, jednak mogę zapewnić, że korona nie będzie ingerować. Z resztą nigdy nie ingerowała w ekonomię. Punkty czwarty i piąty akceptuję z radością. Nie będę wzywał armii Północy do walki w innych częściach królestwa, a Odyn jest bezpieczny. Wszyscy mieli szansę zobaczyć go na koronacji. Więc?

- Siedem Królestw brzmi dumnie, nieprawdaż? - Przez chwilę nie odzywał się. - Także pragniemy by przedstawiciel Północy zasiadał w małej radzie na stanowisku starszego nad monetą. Przyda wam się ktoś z Północy, kto nie roztrwoni waszego skarbca.

- W Małej Radzie zasiada już człowiek z Północy. Jaime Stark otrzymał stanowisko doradcy, stanowisko Starszego nad Monetą jest natomiast ważne dla królestwa i jeszcze nie wybrałem na nie odpowiedniego człowieka. Musi to być ktoś zaufany i znający się na finansach. Jeśli twój Pan ma kandydata na to stanowisko jego kandydatura zostanie rozpatrzona. Nie obsadzę jako Starszego nad Monetą niesprawdzonego człowieka. Coś jeszcze Lordzie?

- Jamiego Starka? Tego, który odmówił powrotu do Winterfell pomimo prośby kuzyna? Nie ma on żadnego kontaktu z ojczystą ziemią. My na Północy jak zapewne wiesz mamy mało pieniędzy, a gdy już je mamy, to je wydajemy rozsądnie. Chcesz odizolować nasz region od polityki wspólnej Żelaznego Tronu?

- Z tego co wiem Jaime Stark miał dość niedawno "kontakt" z ojczystą ziemią. Został wysłany z Winterfell do Wysogrodu przez Rosha Starka, a później dał słowo, którego musiał dotrzymać. Czyżby miał je złamać? Myślałem, że Północ ceni sobie honor... Nie odizolujemy Północy od reszty królestwa, jak na razie sama skutecznie się izolowała. Starszy nad Monetą musi być kompetentny, przyślijcie swojego kandydata, a zostanie oceniony. Jednak jeżeli znajdzie się człowiek lepiej nadający się na to stanowisko, trzeba będzie mu je dać. Coś jeszcze?

- Czyżbyś miał coś do najemników Lordzie Flint? Tak, przez rok Jaime był najemnikiem. Król do którego właśnie mówisz też był najemnikiem, ten miły człowiek stojący za mną również. A najemnicy Złotej Kompanii nigdy nie złamali danego słowa, czego nie można powiedzieć o wielu Lordach Westeros, którzy nigdy nie zniżyli się, do czegoś takiego jak fach najemnego miecza. Nie wnikam w wasze sprawy rodzinne, Jaime jest tutaj, jeśli chcesz możesz z nim porozmawiać. Jednak jest on człowiekiem, któremu ufam i dlatego będzie zasiadać w Małej Radzie. I tak jak powiedziałem, wasz kandydat na Starszego nad Monetą jest tu mile widziany, abyśmy mogli go sprawdzić.

- A więc niech tak będzie. - Poseł wyszedł z komnaty króla i skierował się do swojej by napisać list w którym opisał całą prywatną audiencję i spytał się o dalsze instrukcje co do misji poselskiej.

Saph odetchnęła z ulgą, gdy poseł opuścił ich komnatę. Cały dzisiejszy dzień był cudowny, ale również i bardzo męczący. Oparła głowę o ramię brata i przymknęła oczy. Będzie musiała znaleźć odpowiednie miejsce na wszystkie prezenty... no i wymyślić sposób na niezauważone noszenie sztyletu przy sukni. Na to na razie pomysłu nie miała, ale w sumie nikt jej nie naglił.
-Mój braciszek królem... - szepnęła cicho z lekkim uśmiechem na ustach.
W sumie ten fakt jeszcze do niej nie dochodził. Niby widziała koronę, niby lordowie się kłaniali, tytuł powtarzano dziesiątki razy... to i tak wszystko było jak sen. Ale nawet jeśli, to jej wystarczył brak pobudki i będzie szczęśliwa.

Gdy poseł wyszedł, Martin posłał Daemonowi spojrzenie mówiące "Całkiem nieźle chłopcze.", po czym również opuścił komnatę. Siostra w tym czasie oparła głowę o jego ramię i zamknęła oczy.
- Siostrzyczko, chyba nie chcesz spać na krześle i do tego w sukni? - Powiedział cicho, czule odgarniając kosmyk włosów z jej czoła. Gdy Saph mruknęła sennie w odpowiedzi, podniósł ją delikatnie i położył na łóżku. Chwilę się jej przyglądał, myśląc o tym jak słodko wygląda gdy śpi. Sam jednak też poczuł się nieco senny, dlatego zdjął zbroję, buty oraz koszulę, obmył się w misie z wodą i już miał się kłaść, gdy jego uwagę przykuła leżąca na biurku księga od Greyjoya. Kraken nie znał valyriańskiego i nie mógł powiedzieć o czym jest, jednak wyglądała naprawdę starożytnie. Wydawała się być starsza od tej z biblioteki stolicy, czy też drugiej, którą dostał od Stannisa. Smok podniósł księgę z czcią i zaczął kartkować. To dopiero... Trzeba będzie ją dokładnie przestudiować, a Saphi będzie w siódmym niebie. Pomyślał, odkładając księgę i zerkając na srebrnowłosą osóbkę leżącą w łóżku. Ziewnął cicho, po czym podszedł do stolika przy łóżku i zdmuchnął świecę. Gdy zapadła ciemność, delikatnie wsunął się pod kołdrę, objął siostrę i zamknął oczy...

Saph nie odpowiedziała. W sumie może i by nawet chciała, ale nawet nie zauważyła kiedy zasnęła. Całe szczęście obok był brat, który przeniósł ją do łóżka. Magiczna teleportacja we śnie po prostu. Gdy brat znalazł się obok niej wtuliła się przez sen.
Następnego dnia obudziły ją promienie słońca wpadające przez szyby. Ziewnęła cicho i przeciągnęła się lekko. Dopiero po chwili doszło do niej gdzie konkretnie jest, no i że obok ktoś jeszcze śpi. Uśmiechnęła się lekko na widok brata i wyślizgnęła się delikatnie z łóżka, by pójść do łazienki. No i skoro Daemon spał, to sama wybrała sukienkę, powinien być szczęśliwy.

Daemon obudził się gdy siostra kończyła się ubierać, z zadowoleniem stwierdził, że ominął go moment wyboru sukienki. Wstał spokojnie, podszedł do niej i objął od tyłu.
- Dzień dobry kochanie. - Wyszeptał jej czule do ucha, a gdy się odwróciła pocałował na dobre rozpoczęcie dnia.
Po chwili sam zniknął w łazience na pięć minut, po czym wyszedł i szybko się ubrał. Gdy oba smoki były już gotowe, poprosił jednego ze strażników o wezwanie Lorda Tully'ego.
- Siostrzyczko. - Powiedział tuląc Saph. - Zaraz przyjdzie Leech Tully, czas przybrać królewską maskę.
Pocałował ją w czoło i oboje zajęli miejsca za biurkiem.

Leech siedział w sali jadalnej z pękającą głową i próbował coś zjeść. Niestety żołądek nie chcał nic przyjąć. Właśnie wmuszał w siebie kawałek jajecznicy, gdy jakiś strażnik kazał iść za sobą. Nie mogąc nic zjeść, wstał i ruszył za gwardzistą. Droga była dość długa i musiał zatrzymać się dwa razy, aby nie zwrócić poprzedniego dnia. Wspiął się po schodach i wszedł do komnaty Czarnego Smoka. Zarówno Daemon jak i jego siostra byli we wnątrz...Wzywałeś mnie panie..? zapytał i się pokłonił.

Saph uśmiechnęła się i wtuliła w brata. Kiedy ten się szykował ona jeszcze uczesała włosy, co przy ich długości było pewnym wyczynem. Na wieść o towarzystwie westchnęła tylko ciężko. Nie lubiła tego... nie lubiła tej gry pozorów i udawania poważnej, kiedy najchętniej uśmiechałaby się szeroko cały czas. Cóż jednak było zrobić, zajęła swoje miejsce i przybrała odpowiednią minkę. Miała tylko nadzieję, że wszystko szybko pójdzie. Strasznie chciała zobaczyć swojego nowego konia, nie mówiąc już o próbach przymocowania sztyletu do sukienki. Tak, to były poważne, królewskie sprawy... a przynajmniej dla niej, a to się liczy.

Po kilku minutach zjawił się Lord Tully, który najwyraźniej zaszalał na wczorajszej uczcie, ponieważ nie wyglądał zbyt dobrze. To był jeden z powodów, dla których Daemon praktycznie nie pijał alkoholu.
- Lordzie Tully, nie musisz się tak zachowywać gdy jesteśmy sami. Tutaj nie trzeba dbać o pozory. Proszę usiądź, nie wyglądasz zbyt dobrze. Zapewne wczorajsza uczta była dla ciebie udana. - Dae uśmiechnął się lekko, po czym kontynuował. - Poleciłbym wizytę u Wielkiego Maestera, podobno ma jakiś dobry specyfik na podobne dolegliwości, gdyż za młodu sam lubił sporo wypić. A teraz przejdźmy do tematu. Słyszałem o tobie wiele dobrego Lordzie Tully, między innymi od Jaimego Starka, a jest on godnym zaufania człowiekiem. Dlatego też postanowiłem mianować cię Starszym nad Prawem, ufam, że przyjmiesz propozycję?

Słuchał Daemona, a następnie usiadł ciężko na krześle. Wysłuchał do końca i oniemiał... ja starszym nad prawem.. pomyślał i odrzekł...Ależ... ależ to hojna propozycja. Z wdzięcznością ją przyjmę. Choć nie wiem co mógł dobrego powiedzieć.. ja tylko siedziałem, patrzyłem i oceniałem. Nie mieszałem się do żadnych konfliktów. Przyjmę nominację, lecz po turnieju będe musiał wyjechać... ale na krótko. Będe musiał załatwić kilka spraw w Riverrun... zakręciło mu się w głowie, lecz nie okazał tego...