Komnata Królewska

Daemon pogłaskał smoka siedzącego na kolanach Saphiry.
- Meraxes. - Powiedział. - Balerion. - Dodał drapiąc po główce tego, którego ciotka usadziła mu na ramieniu. Chwilę popatrzył jeszcze na czarne jaszczury, zastanawiając się ile czasu minie, zanim urosną odpowiednio duże do latania na nich. Według starych tomów było to około roku.
- Zostawiam cię z Meraxes siostro, czas na spotkanie Małej Rady. - Pocałował Saph czule, po czym wstał z Balerionem na ramieniu i zwrócił się do ciotki: - Najwyższy czas zająć się tym królestwem, chodźmy.
Po wyjściu z komnaty dołączył do nich Martin i czterech rycerzy gwardii. Po drodze Dae wysłał kilku kolejnych, aby wezwali członków Małej Rady na zebranie.

Było już po południu, Daemon zdążył w tym czasie przejechać się po mieście w towarzystwie Saph, Starka i kilku innych rycerzy, jak to miał ostatnio w zwyczaju. Ludzie powinni wiedzieć, że król osobiście nad nimi czuwa. Później zaszedł na plac treningowy pomachać trochę mieczem.
Teraz siedział przy biurku, w towarzystwie dwóch smoków leżących obok na blacie i żony, która leżała na łóżku zaczytana w jakąś książkę. Czekał na przyjaciela, z którym nie miał ostatnio szansy porozmawiać. Nagle rozległo się pukanie i gwardziści wpuścili do środka mężczyznę średniego wzrostu, z brązową brodą.
- Irving! Dawno nie miałem okazji cię zobaczyć. - Powiedział Daemon wstając, aby uściskać przyjaciela.
- Rzeczywiście Wasza Wysokość. Na szczęście ostatnimi czasy nie musiałem cię łatać po walkach. - Maester uśmiechnął się lekko przy tym żarciku, po czy skłonił się w stronę Saph. - Pani.
- Nie musisz nas tytułować kiedy jesteśmy sami przyjacielu. - Powiedział Smok, kiedy jego siostra powitała już maestera. - I dobrze wiem po co przyszedłeś... Wspaniałe prawda?
- Oj tak... - Irving z fascynacją w oczach podszedł do młodych smoków i zaczął uważnie się im przyglądać ze wszystkich stron. - Pozwól, że przyjdę jutro i zbadam młode. Nie mogę się doczekać oglądania ich rozwoju... Wszystko zapiszę, w końcu powstanie porządny podręcznik opisujący smoki. Tak... Oczywiście zostanie oddany pod królewską opiekę, tak, tak...
- Nie widzę problemu przyjacielu, cieszę się, że z takim zapałem do tego podchodzisz. Czyli możemy liczyć na twoją pomoc?
- Oczywiście Daemonie, zrobię wszystko co w mojej mocy, aby te maluchy wyrosły na silne i zdrowe bestie. I dobrze ułożone oczywiście... Zaraz zabiorę się za przeglądanie wszystkich zebranych przeze mnie ksiąg, przeczeszę też tutejszą bibliotekę. Tak...
Daemon powiedział Irvingowi gdzie znaleźć valyriański tom, który wcześniej sam czytał z Saph, po czym pożegnał przyjaciela i rzucił się na łóżko obok siostry.

Jesień, 22 stycznia 282 roku.

Przez ostatni kilka dni Dae zabierał Saph na przejażdżki, aby podszkolić ją w jeździe konno i musiał przyznać, że idzie jej całkiem nieźle. Jeżeli jego siostra miała wkrótce dosiąść smoka musiała przecież ćwiczyć. Kilka razy odwiedził ich też obładowany księgami maester Irving, który zaczął aktywnie pomagać Blackfyre'om w tresurze małych gadów. Smoki powoli rosły i stawały się coraz pojętniejsze, natomiast maester przygotował dla królewskiej pary dwa bicze, na wzór tych, które znajdowały się na rycinach starożytnych ksiąg. Nie służyły one bynajmniej do bicia smoków, ale do łatwiejszego zwrócenia uwagi i wydawania komend.
W ciągu ostatnich dni król otrzymał również list od Lorda Arryna z Doliny, w którym Sokół zapewniał, że odwiedzi stolicę, gdy upora się z trapiącymi jego region problemami oraz dziękował za opiekę nad siostrą. Hmm... jeżeli dziękuje, to chyba zgadza się na pomysł z dwórką. Przyleciał też drugi kruk, od Lorda Dustina Tyrella z Wysogrodu, w którym zaprasza on na ślub Alys i Torrherna. Dae postanowił skonsultować zaproszenie ze swoją królową oraz przekazać jej pozdrowienia od Pana Wysogrodu i później odpisać na list.

Dotąd Saphira raczej nie podejrzewała, że może się podszkolić w jeździe konnej. Zazwyczaj utrzymanie się w siodle było już sukcesem, ale musiała przyznać, że u boku brata nawet ona widziała postępy. Zaczęła też przebąkiwać, że jej sztylet leży tylko w szufladzie i się marnuje, a przecież nie po to dostała tak cudowny prezent. Nie wspominając o pasie idealnie pasującym do noszenia ostrza.
Saph akurat siedziała na łóżku i bawiła się ze swoim smokiem. Bicz leżał daleko w kącie. Niby wiedziała, że nie służy do bicia, ale i tak nieswojo się czuła trzymając go w rękach. Zdecydowanie wolała je mieć wolne by móc głaskać smoka i machać zabawką, by gad na nią polował. Gdy Daemon wszedł do sypialni odłożyła zabawkę i wzięła smoka na ręce.
-A gdzie to się było? - uśmiechnęła się szeroko.

- Najpierw na placu treningowym, uczyłem giermków jak poprawnie trzymać kopie, są całkiem pojętni, więc pozwoliłem im nawet zaszarżować kilka razy na większe pierścienie ćwiczebne. Później u maestera, przyleciał kruk z Wysogrodu. - Dae usiadł na łóżku obok siostry i postawił siedzącego dotąd na ramieniu Baleriona obok Meraxes. - Nie rozpieszczaj jej zbytnio. Teraz jest mała, ale urośnie i wtedy nie będzie łatwo nad nią zapanować, jeżeli stanie się rozkapryszoną bestią. Wytresuj ją dobrze, a stanie się posłusznym i wiernym towarzyszem. Rozpuść ją... a możemy mieć później problemy z rozbrykanym gadem, który ma kilka metrów wzrostu i zieje ogniem. - Dla potwierdzenia swoich słów gwizdnął, na co Balerion natychmiast zareagował spojrzeniem na Pana, a kiedy Dae uniósł rękę smok wyprostował się czekając na jakieś polecenie. Blackfyre trenował go intensywnie od kilku dni i przynosiło to dobre efekty. Kiedy opuścił rękę smok rozluźnił się, a wtedy został pogłaskany po głowie, co skwitował zadowolonym syknięciem. - Dustin Tyrell zaprasza nas do Wysogrodu na ślub Alys i Torrherna. Prosił też bym pozdrowił moją piękną królową. - Nachylił się do niej i pocałował, po czym patrząc w oczy powiedział. - Lord Dustin przesyła pozdrowienia kochanie. Odpisać mu, że przyjedziemy? Przydałoby się zrobić objazd po królestwie, nie sądzisz?

Saph słuchała brata uważnie, jednak na jego stwierdzenie jedynie przewróciła oczami. Po pstryknięciu Meraxes spojrzała na swoją panią, gdy wystawiła rękę smok natychmiast na niej usiadł.
-Jest różnica, między dopieszczaniem, a rozpieszczaniem - przytuliła do siebie zadowolonego gada. - A Meraxes potrzebuje wychowania, nie tresury.
Saph nie prowadziła jakiś długich, wyczerpujących czy wyszukanych treningów. Jak dla niej wystarczyło nauczyć smoka posłuszeństwa w rzeczach drobnych, a to przejdzie już na inne dziedziny życia.
-Ślub? Jak dla mnie brzmi cudownie. Tylko trzeba zastanowić się nad prezentami - uśmiechnęła się. - W sumie dawno już nigdzie nie podróżowaliśmy... aż dziwne jak na nas - zaśmiała się.

- Skoro tak mówisz siostro. - Oparł się o poduszki i objął swoją królową. - W takim razie odpiszę Lordowi Dustinowi, że przyjedziemy, po drodze odwiedzimy Lorda Caswella w Gorzkim Moście, jego zamek jest akurat na Różanym Trakcie. Jeżeli chodzi o prezenty... - Zamyślił się na chwilę. - Torrhernowi Baratheonowi moglibyśmy dać zbroję, to wojownik. Półpłytową, z hełmem zdobionym jelenimi rogami i złoto-czarną, jak barwy jego rodu. Natomiast nie mam pojęcia co możemy dać jego małżonce. Suknię, biżuterię? Masz jakiś pomysł? - Sam jeszcze rozmyślał chwilę, po czym zapytał. - Chciałabyś odwiedzić jakieś konkretne miejsce w królestwie?

-Suknia odpada, nie znamy dokładnych wymiarów. Biżuterii pewnie ma dużo. To musi być coś nietypowego, wyjątkowego, dopasowanego do niej. Hmmm... - tak się zamyśliła, że nawet o głaskaniu smoka zapomniała. - W sumie... to ona jest taką nietypową kobietą... znaczy, z nietypowymi sposobami spędzania czasu... a gdyby tak dać im komplet zbroi? Takie pasujące do siebie? - uśmiechnęła się szeroko na tę myśl.
Tak, to by na pewno było bardzo oryginalne, a oni raczej mogli sobie też pozwolić na taki odbiegający od konwenansów prezent. Oczywiście trzeba by obmyślić szczegóły, zbroje powinny być podobne, ale nie identyczne, dopasowane do właścicieli. Ale to była jednak kwestia szczegółów i dobrej wyobraźni, opcjonalnie dobrego kowala.
-W sumie... chcę zobaczyć wszystko! - zaśmiała się. - Ale póki co wystarczą miejsca blisko naszej trasy, bo dojedziemy na wesele, ale następnego pokolenia.

Dae uśmiechnął się, pomysł z dopasowanymi do siebie zbrojami bardzo mu się podobał.
- Tak... Zbroje to dobry pomysł, bardzo dobry. Jeszcze dzisiaj odwiedzę naszego zbrojmistrza, powinien znaleźć zbroje, którą Torrhern nosił w naszym obozie w Essos i tą którą Alys wypożyczyła na turniej, w ten sposób sprawdzimy ich wymiary. - Zaśmiał się, kiedy Saph oznajmiła mu o swoich podróżniczych planach. - Dobrze siostrzyczko, obiecuję ci, że jeszcze zwiedzimy całe nasze królestwo. A teraz... Masz ochotę na coś szczególnego?

Zaczęła się zastanawiać.
-Hmmm... w sumie już od dawna mi obiecujesz, że nauczysz mnie walczyć sztyletem - spojrzała na niego z lekkim wyrzutem. - A ten leży w szufladzie i się marnuje, a ja się nudzę.
Teoretycznie nic jej nie zagrażało, więc walka nie była jej potrzebna. A nawet gdyby coś się stało poza pałacem, to zawsze obok był Daemon lub ktoś ze Złotej Kompanii do jej ochrony. A mimo to chciała mieć to poczucie, że w razie czego będzie w stanie coś zrobić. Pomijając, że sztylet był na tyle piękny, że chciała się nauczyć nim władać choćby po to, by móc go ze sobą nosić.

- Jeżeli się nudzisz, to możemy zawsze udać się na kolejną przejażdżkę. Jeżeli masz utrzymać się na smoku, musisz najpierw opanować bardzo dobrze jazdę konno. Chociaż muszę przyznać, że w trakcie ostatnich kilku wypadów pokazałaś, że idzie ci coraz lepiej. Wkrótce powinnaś mnie dogonić. - Pocałował siostrę, po czym spojrzał na nią rozbawiony. - To na co czekasz Saph? Wyjmuj go z szuflady.
Kiedy tylko Saphira przyniosła broń rozpoczęli pierwszą lekcję.